Een week vol afwisseling

Het laatste bericht eindigde met mijn aankomst terug in Ruse.
Wel eens op de trein begon het weer al enorm zonnig te worden.

Wanneer ik aangekomen was in Ruse bleken de boys nog niet gegeten hebben.
En zo belandden we dus met z'n drietjes voor het eerst in de alombekende "Happy" keten.

Op het terras.

In het zonnetje.

Jiehaaa... dat was weer iets anders dan de regen van de voorbije dagen/weken.

Naast de normale menukaart kregen we ook een kaart met desserts met als hoofdingrediënt aardbeien!

Mmmmm... de eerste aardbeien van dit jaar.
Het was superlekker, we lieten ons alledrie verleiden tot een dessert.

Pasen vieren met een Bulgaars gezin

Hey allen!

Het paasweekend loopt op zijn einde, tijd dus om een blogbericht te schrijven.
Eerst en vooral, vandaag is mijn laatste maand in Bulgarije van start gegaan, over exact 1 maand sta ik terug met beide voetjes op Belgische bodem. En over exact 9 dagen mag ik mijn vriendje verwelkomen. Jaja, het kort in...

Het eerste hoogtepunt van de week was ongetwijfeld woensdagavond. Een benefietconcert waar onze gasten het beste van zichzelf gaven. Toen ik "mijn" gastjes daar zo bezig zag op het podium kreeg ik het eventjes moeilijk. Toen besefte ik echt hoe graag ik hen zag en hoe zwaar het afscheid zal zijn. Maar tegelijk ben ik ook enorm trots op hun prestatie.

Voor mij persoonlijk ook het hoogtepunt van de avond. De rest van het concert werd gevuld met modeshows, drie opera liedjes en drie kinderliedjes. Allemaal wel mooi hoor, maar nogal veel variatie voor 1 "concert" en bij het zien van die kleine mini Mister en Misses Bulgaria of Misses Ruse voelde ik mij toch eventjes in Amerika. Kleine meisjes die soms wss nog niet eens 7 jaar waren die helemaal opgetut in kleedjes staan te paraderen alsof ze een fotomodel van 18 zijn... niet echt aan mij besteed.

Maar goed, dat gezegd zijnde kan ik jullie nu meenemen om samen een onvergetelijk weekend te herbeleven.

Erasmusstage met z'n ups and downs

Hey allen,

Het is weer zondag.
Tijd dus om weer even van me te laten horen.

Deze week was nogal een bewogen week. Ik zat er echt efkes compleet door. Donderdagavond vertrok mijn kamergenoot al naar huis en dat in combinatie met vrijdagavond en dit weekend wat tijd voor mezelf nemen maakten dat ik me toch al een pak beter voel.

Ondertussen tel ik ook enorm af naar de komst van mijn vriendje.
Nog 17 dagen en dan is hij er :-D
Dan kan ik eindelijk, na 96 dagen, nog eens genieten van een welverdiende knuffel.

Morgen ben ik kop 80 dagen weg van huis.
Ik heb al heel wat leuke momenten gehad, maar ook al heel wat mindere.
Het zou wel leuk zijn moest ik eventjes op pauze kunnen duwen, efkes naar huis gaan om de batterijen weer op te laden en dan terug verder doen. Maarja, het leven heeft nu eenmaal geen pauze-knopje ;-)

Een productieve week

Goed, waar ga ik beginnen?

Wel, het eerste waar ik trots op ben is dat ik deze week toch weer een paar complimentjes gekregen heb van verschillende mensen over mijn kennis van het Bulgaars. Blijkbaar ben ik een van de eerste die zoveel Bulgaars spreekt. Volgens de dormlady hier zijn er zelfs Erasmussers/buitenlanders die hier al jaren zitten en altijd antwoorden met "ne razbiram gozposja" oftwel: ik begrijp het niet mevrouw.

En op dinsdag tijdens het zingen was ik nog eens trots omdat ik het liedje kon meezingen :-D
Ook volledig in Bulgaars. Maar goed. Genoeg gestoeft. Laat ik eens verder vertellen over de updates van deze week. Wel, er zijn er niet veel.