Zaterdag trok ik samen met Brent, een van de andere Belgische Erasmussers naar Veliko Tarnovo.
Voor mij was het de laatste uitstap die ik nog kon doen.
De rit ernaartoe viel op zich wel mee. We konden zonder problemen ticketten kopen, hadden een plek om te zitten, enkel het einde was terug via de Bulgaarse wegen: hotsebotsen.
Ook het zitcomfort was toch iets minder, mijn achterwerk was iets minder blij tijdens het rijden.
Maar goed, we waren er geraakt.
Het fort bleek iets verder dan gedacht dus dan maar een taxi gevraagd.
Als een echte expert in taxi's eerst naar prijs gevraagd alvorens in te stappen zodat we zeker niet opgelicht werden.
Het leek me in orde dus stapten we in.
Tijdens de rit transformeerde de chauffeur in een ware gids.
Ik dacht efkes dat hij ons overal rond ging rijden en zou trakteren op een excursie.
We kregen meteen een hele uitleg over wat waar te zien was, hoeveel kilometer het was enzovoort.
Ik begon al bang te worden dat hij zou staan wachten tot we klaar waren met ons bezoek in het fort om ons naar het volgende te brengen.
Gelukkig was dit niet het geval.
Goed, ziehier de eerst sfeerbeelden van het fort.
Terug een waar juweeltje als je het mij vraagt.
Er waren enorm veel groepen schoolkinderen dus weken we af en toe eens af van het toeristische pad om via andere wegen toch hetzelfde gezien te hebben.
 |
| Heel veel postkaart-uitzichten gezien |
 |
| Typisch Bulgaars ook, veel meer hagedissen dan in België |
 |
| Een torentje die we ook beklommen hebben met de nodige schrik |
 |
| Bekijk eens goed de "trap" dan snap je mss het schrikgedeelte |
 |
| Uitzicht tijdens onze picknick-halte |
 |
| De avontuurlijke wegen, deze is nog van de beste... |
 |
| Grote hoogteverschillen |
 |
| De hele dag ook afwisselend zwarte en helder blauwe wolken |
 |
| We schuwden ons ook niet om in de torentjes te gaan snuisteren Echte avonturiers ;) |
 |
| Bulgaarse architectuur... Nee, de foto moet niet gedraaid worden De steen zit er echt omgekeerd in. |
 |
| Nog maar eens van het pad weg, niets was beveiligd daar |
 |
| De kasteelheer? |
 |
| Of kasteeldame? |
Na het fort besloten we naar het oude stadsgedeelte te gaan.
De weergoden beslisten dat het tijd werd om toch maar eens die zwarte wolken leeg te maken.
We maakten er geen probleem van, het was toch ongeveer tijd voor middageten. We stopten dus ergens aan overdekte tentjes om te eten. Tegen dat onze pizza's (geloof het of niet, maar dat was het enige normale van de kaart) op waren was de zon terug doorgebroken en ontdekten we waar we eigenlijk echt moesten zijn.
Oude straatjes vol schattige souvenirshopkes.
Ja, ik heb me weer laten verleiden...
Om terug te keren naar Ruse waren maar twee opties: 15u30 of 18u30.
Direct een groot verschil dus om op ons gemak te zijn kozen we voor de laatste bus.
Daardoor hadden we meer ruimte om nog rond te wandelen en andere dingen te verkennen.
Zo zagen we een klein park, enorm veel trappen die uiteindelijk naar nergens bleken te leiden. Ik was er nochtans van overtuigd dat de taxi-chauffeur daar ook iets over gezegd had. We zagen ook nog kerkjes, een universiteit, het stadhuis enzovoort.
 |
| Zot zijn doet geen pijn! |
 |
| De trappen terug naar beneden |
 |
| Nog meer trappen |
 |
| En nog een stukje ervan |
 |
| Terrasje doen in de hoogte |
 |
| Mmmm, genieten.... |
- Centraal busstation asjeblief
° Welk busstation? We hebben er drie
- Eeeeuhm, bus naar Ruse
° Oké
Maar goed we raakten ter plekke, wachtten nog op onze bus, stapten op en geraakten bijna twee uur en een half later terug in Ruse. Daar nog een taxi naar de kamer om vervolgens doodmoe maar voldaan van de mooie dag in slaap te vallen.
Dit was ook mijn laatste daguitstap.
Zondag proberen de kamer wat te kuisen, maandag dan beginnen inpakken en nog wat genieten van het mooie weer en de laatste momenten hier.
Ciao ciao
Geen opmerkingen:
Een reactie posten