Goeiemorgen! Dobro oetro! Good morning!

Met deze woorden (of een variant erop) werden we iedere ochtend begroet.

Zo werd mijn laatste stageweek heel onverwachts enorm plezant.
De hele week reden de Belgen een uur om tot in Ruse te geraken. Gezien de staat van sommige "wegen" hier is dit al een hele prestatie op zich.

Goed, bereid jullie maar voor want het zou wel eens een lang verslag kunnen worden.
Zonder foto's helaas... Privacy hé
Maar ik beloof jullie op het blogbericht over het weekend heeeeeeel veel foto's om het goed te maken ;-)

Maandag:
In de voormiddag merkte ik al hoe fantastisch de Belgen waren. Ik mocht meteen al mee op buitenwerk. Onder de smoes van "vertaler" gidste ik hen naar een postkantoor dat ik eigenlijk zelf niet wist zijn om hen te helpen postzegels kopen.

Er was nog tijd dus waarom niet eens naar de markt gaan kijken?
Tot we plots telefoon kregen dat ze aan het wachten waren op ons... leve de Bulgaarse efficiëntie en duidelijkheid (humhum)

We kregen nog even les over Bulgarije, de buurlanden en dergelijke.

Na de middag versierden we de kaart van Bulgarije en keken nog naar een paar filmpjes over bijen die honing maken. Dit diende als voorbereiding op een latere activiteit, namelijk kaarsen maken van honingraten.

Helaas vertrokken de Belgen kort erna... waarop de rest van het dagcentrum plat viel en dus gewoon andere youtube filmpjes oplegde tot het tijd was om naar huis te gaan.

Dinsdag:
Nog zo'n leuke redding. "We hebben je nodig om tot in het centrum te geraken en postkaarten te vinden."
Je mag me gerust geloven als ik zeg dat het in Ruse geen lachertje is om aan postkaarten te geraken. Op een of andere manier geraakten we aan het centrum en konden parkeren op 100m van het centrale plein. Toen was het uitkijken naar een parkeermeter... waar staat die? Hmm..
Tot plots een vrouw op ons afkwam met de woorden "ik ben de parkeermeter, je moet aan mij betalen"
Maar goed, voor een euro konden we 2u parkeren, geen probleem dus.

We kochten snel snel onze kaarten en genoten dan van een zalig terraske in het zonnetje.
Er zijn ergere dingen om te doen hé ;-)

De namiddag werd gevuld met het schilderen van canvassen.

Woensdag:
In de voormiddag maakten we de kaarsen uit hongingraten. We leerden ook hoe we yoghurt kunnen zelf maken. Alé, zelf... van 1 pot yoghurt uit de winkel maken we gewoon nog meer yoghurt. Was ik blij dat ze al wisten dat ik niet graag yoghurt eet. Ik vond het er niet zo smakelijk uitzien.

Tijdens de middagpauze ook weer zo'n knap staaltje logica te horen gekregen.
"De kinderen moeten warm eten krijgen, geen lauw eten, begin maar een beetje later aan het eten"
Gevolg, onze traagste eter krijgt zijn bord tien minuten voor het eigenlijk leeg moet zijn. En ook het personeel weer helemaal opgefokt want hoe later de kinderen klaar zijn, hoe minder tijd zij hebben om te eten. De middagpauze werd immers ingekort omdat de Belgen er waren.

Nuja, na de middag ontpopte iedereen zich tot een ware kruidenmenger en maakten we sharena sol. Normaal gezien mijn favoriete kruid hier. Iedereen wist tijdens de middagpauze dat als het potje niet op zijn plaats stond, dat ze mij moesten zoeken. Maar om eerlijk te zijn... de zelfgemaakte sharena sol had een veel groener kleur dan hij zou moeten hebben en ook de smaak vond ik er eigenlijk niet op lijken. Maar oké, tzal wel geen kwaad kunnen en ook niet slecht zijn zeker...

Donderdag:
De Belgen wilden me nog eens ontvoeren om naar het centrum te gaan maar helaas was Biserka afwezig waardoor ik verantwoordelijk moest zijn van haar. Nuja, ik snap nog steeds niet waarom want ik kreeg de kans niet om meteen van Bulgaars naar Nederlands te vertalen. Ze was er altijd overal bij om eerst via het Engels te vertalen. Maar goed, ik bleef dus toch in het dagcentrum om rozenwater te helpen maken.

De sfeer zat stukken beter dan op de andere activiteiten. Vooral de Bulgaarse collega's merkten het onderling op. In de namiddag proefden we van de yoghurt en zelfs van confituur gemaakt van de Bulgaarse roos.

Ook maakten we zaadbommen (klinkt dit minder fout dan zaadballen?)
Het was wel de max eigenlijk. Op "verkenningstocht" gaan op een speelplaats vol beton om dan zelf terug voor kruidenmenger te spelen. Dit keer met zaadjes ipv met kruiden.

Vrijdag:
BELGISCHE DAG!! :-D
Voor mij kon de tijd niet snel genoeg gaan.
Vol ongeduld zat ik te wachten op de aankomst van het busje die ons zou komen ophalen om naar het huis van de Belgen te rijden.

Gedurende de hele week werd er heel wat afgelachen tussen de Belgen en ook op de Belgische dag was dit niet anders.

Na een, zachtjes uitgedrukt, hobbelige rit kwamen we aan. Een heus welkomst-comité stond ons al op te wachten, volledig gekleed in de Belgische driekleur en al pompommend het volkslied aan het zingen.

De toon was gezet. Af en toe probeerde de regen roet in het eten te gooien maar ik heb me alleszins geamuseerd. Er werd een quiz gespeeld over België die uiteraard de Belgen met een grote voorsprong gewonnen hebben.

Ook bleek nog maar eens hoe inventief je soms moet zijn om in Bulgarije te overleven.

De elektriciteit had net die dag besloten om het te begeven. Op het menu stond frietjes met stoofvlees...
Oplossing 1:
Frietjes op de barbeque...

Evaluatie: zwarte frieten die verbrand smaken

Oplossing 2:
Frietjes op de barbeque met aluminiumpapier

Evaluatie: frietjes die nog steeds zwart zien en meer naar patat dan naar friet smaken

Oplossing 3:

Frietjes in de pan op het gasfornuis

Evaluatie: eetbaar

Ondertussen was ook al de barbeque omgevallen.
Over de manier waarop dat allemaal in orde gekomen is gaan we zwijgen. Misschien beter dat niet iedereen alles weet hé

Maar goed. Ik vind dat het eten zeker niet slecht was.
'k heb al erger gekregen tijdens mijn verblijf hier.
De mening van collega's was verdeeld (ik denk dat ze soms echt niet doorhebben dat ik meer begrijp dan ze denken)

Na nog een letterlijk spetterende watershow van François werd nog wat gedanst en toen zat onze dag er al op. Na de koffie ging alles zodanig vlug dat ik zelfs niet besefte dat ik weg moest. Het leek nog zo vroeg voor mij.

In de rapte werd afscheid genomen van de Belgen maar ik ben zeker dat het een "tot weerziens" zal zijn en geen echt afscheid. Na een uurtje rijden waren we terug in Ruse...

Na een half uur zou mijn allerlaatste dag er daar opzitten. Alleen bleek niet iedereen dat door te hebben...
De woorden van mijn mentor "oh, is it today your last day?"
Ik kreeg nog heel wat leuke kado'tjes van het dagcentrum, er werden nog foto's getrokken en zo eindigde ook daar de dag.

Daisy wilde graag apart afscheid nemen dus ging ik die avond bij haar eten. We maakten samen een gerecht waarvan ik de naam niet kan schrijven. Het lijkt op een ovenpotje. Uiteraard maakten we ook de typische banitsa. Het koken was op zijn Bulgaars, op't gemak. Zo aten we superlaat waardoor ik zowat boven mijn bord in slaap viel. (@mama: bereid je maar voor op het zien van wallen, mijn slaapkwaliteit blijft hier maar achteruitgaan)

We gaven nog kado'tjes aan elkaar en kort na het eten belden ze een taxi zodat ik op m'n kamer geraakte. Het was wel een emotioneel afscheid en ik ben enorm geschrokken van mezelf dat ik het droog heb kunnen houden. Toch brak m'n hartje een beetje bij het zien van een wenende Daisy. Wetende dat ik het in België wel pakken beter heb en dat zij eigenlijk ook wel weg wil uit Bulgarije...

We hebben mooie herinnering aan elkaar en ik probeerde haar terug wat motivatie te geven maar ik merk voor mezelf ook wel dat het tijd was dat ik daar gedaan had. Ik begon veel te veel te weten dat ik niet moest weten en het werd ook steeds moeilijker om zelf nog gemotiveerd te blijven. Maar ik ben zeker dat we contact zullen houden en elkaar zullen weerzien, in Bulgarije of in België...

Voila, de "werk"week zit erop.
Ge kunt niet geloven hoeveel deugd het deed om nog eens tussen Belgen te zitten, om te kunnen babbelen en grapjes maken te maken in mijn eigen taal.

En bij deze toch nog een paar foto's omdat ik het niet kan laten

De regen uit de wolken zien vallen...

Tot ziens! Dovizdane! Goodbye!