Na de landing: verkenning Sofia

Ik begin mijn tweede bericht waar ik met mijn eerste geëindigd ben: Dimitar.

Hij is lid van de ESN, Erasmus Student Network. Wel, het grappige is dat hij eigenlijk geen student meer is maar toch lid is omwille van de feestjes. Hij is eigenlijk een kleine zelfstandige businessman die websites ontwerpt en een eigen appartementje huurt. Zijn Engels was dan ook stukken beter dan het mijne. 

In zijn retro/fancy car bracht hij me naar mijn hostel.

't Is te zeggen, hij probeerde dat. Google stuurde ons bijna een halve kilometer verder dan we moesten zijn.

Hij hielp me ook bij het inchecken. M'n kamer is echt supermooi en heeft alles wat ik nodig heb.

Ohja, @Jelle en mama: ik heb nog geen last gehad van mijn zware valies. Zowel Dimitar als de receptionist van het hostel hebben mijn valies gedragen. (Gastvrijheid of het voordeel van een vrouw zijn? ;-) )

Tijdens de autoritten vielen bepaalde dingen meteen op:

• Supermoderne gebouwen vol ramen zoals je ze hier zou zien (weetwel, zo'n modern ding dat scheef gebouwd is of een andere rare vorm heeft en enkel bestaat uit glas ipv muren)
• Krot, krotter, krottigst... zomaar langs de weg of naast bovengenoemd gebouw
• Bijna de hele rit kon ik kijken naar een gigantisch besneeuwd berglandschap
• Op die berg staat hun televisietoren (of was het nu internettoren?) Hoe dan ook, als ik Dimitar mag geloven zouden Bulgaren het snelste internet hebben.
• Verkeerslichten heb je in verschillende vormen
• Een normaal rood, groen, oranje zoals bij ons
• Een rood - groen met een afteller erbij. Superhandig! Je kan voorspellen hoe lang je nog moet wachten
• Een oranje met drie lichtjes horizontaal naast elkaar. Deze dient louter om te tonen dat daar een zebrapad is. Met nadruk op louter ter aanduiding! Oversteken is dan weer op eigen risico...
  Dat was trouwens de eerste tip van Dimitar: let altijd goed op want Bulgaarse chauffeurs zijn bijna even erg als Italiaanse. Ik ben nog nooit in Italië geweest, maar ik ken de vooroordelen.
• Vind je dan toch een zebrapad met een rood-groen licht voor voetgangers dan heb je soms groene lichten in de vorm van een vogel of bewegend ventje.
• Voertuigen heb je ook in alle vormen en maten, zelfs paard en kar zijn hier doodnormaal
• Speed limit? Rules? Yeah, we do have them but everyone breaks the law all the time. Niemand volgt de normale snelheid. Politie of een boete? Daar geven ze niet om. Rij gerust onder invloed veel te snel, geef wat geld aan de politie en je mag doorrijden.
• Op heel wat kruispunten staan kotjes die vroeger blijkbaar gebruikt werden door de politie om het verkeer te controleren. 
  

Dat waren zowat de eerste bevindingen. Voortdurend grote contrasten.

Na het inchecken toonde hij me de weg naar de NBU. De New Bulgarian University waar mijn taallessen zullen doorgaan vanaf maandag. We werden van het ene lokaal naar het ander gestuurd maar uiteindelijk hebben we toch het bewuste lokaal gevonden en heb ik reeds kennis gemaakt met de mensen van het Erasmus Office.

Daarna reden we naar Sofia City. Eens daar voelde ik me echt alsof ik op excursie was met school. Dimitar leek wel een wandelend geschiedenisboek. Het ene historische verhaal volgde het andere op. Uren liepen we rond in Sofia.

Van de resten van een badhuis waar warm bronwater uit de grond komt naar een park, naar een plein waar de drie machten hun gebouw hebben, naar ruïnes die nog dateren van de Romeinen, een kerk die gigantisch oud is, een basiliek, een theater, nog een kerk, een shopping mall waar we niet binnengingen (alles is toch gesloten zegt hij) nog een park, nog een kerk, "the eternal flame" en de universiteit van Sofia die volgens hem iets meeheeft van Zweinstein. In diezelfde universiteit hebben ze zelfs een dinosaurus staan. (@ Jonas: voor je kan zeggen pic's or it didn't happen, hier heb je een foto)

Nuja, het ging allemaal heel snel.
Ik ga zeker nog eens terugkeren naar Sofia om op mijn gemak rond te lopen zodat ik ook foto's kan nemen van alles. Nu was het echt gewoon een overload aan info, gebouwen en monumenten.

Hij leerde me ook welke taxi's ik kon nemen en zette mij uiteindelijk op een taxi terug naar mijn hotel. Hij moest nog andere studenten helpen en ik was stiekem wel blij dat ik even op mijn gemak op bed zou kunnen liggen om te bekomen van een lange dag.

De taxirit zelf is niet samen te vatten in 1 woord. Hij was een Bulgaar van afkomst (denk ik toch) en kon enkel wat Italiaans spreken. Ik een Belg die enkel Engels en Frans kon spreken. Het gesprek verliep met alle talen dooreen ondersteund door gebarentaal. We probeerden beide onszelf duidelijk te maken maar het ging echt niet vlot waardoor we rare blikken wierpen naar elkaar en dan maar lachten omdat het echt niet lukte.

Uiteindelijk kwam ik aan en kon me opfrissen en eventjes rusten.

Wist-je-datje: als ik mij douch dan moet ik de volgende paar uren op blote voeten en met opgetrokken broekspijpen naar het toilet aangezien de douchekop vlak naast het toilet hangt. Een cabine of gordijntje kennen ze hier niet.

Voila, dat was het vervolg van dag 1.
Na nog wat skype-gesprekjes met mama en mn vriendje kon ik gaan slapen.
Zelfs de onbekende geluiden, of het lawaai alsof ik me boven een bar vol zatlappen bevond, konden me niet meer wakker houden.

Tot de volgende!

PS: toch een paar foto's als afsluiter na zoveel tekst.

Het plein van de drie machten. Wetgevende, uitvoerende en rechterlijke.

Een hele oude kerk. Ik denk ook nog van de Romeinen. (Don't shoot me if I'm wrong)
Deze wordt zelfs nog gebruikt.

Deze kerk had sowieso iets te maken met de Romeinen want vlak ernaast liggen nog ruïnes van die tijd.

Het grootste theater van Sofia met echt goud en wordt nog steeds gebruikt.

Een vogel gemaakt van kalashnikov's

De Alexander Nevski kerk/kathedraal. Bovenaan staat een gouden kruis van 5 ton.

The eternal flame. Een vlam die nooit uitdooft als herdenking van de oorlog.