Slippertjesdag in Snowfia

Dag 3: tijd voor een citytripke naar Sofia

*staat op en kijkt naar buiten*
"Tiens, het heeft precies nog wat gesneeuwd deze nacht, er ligt al een mooi laagje"

*checkt de weersapplicatie van windows 8*
Tussen 8u en 19u is het -3 tot -5 graden maar de gevoelstemperatuur is -10 tot -12 graden.
Plus het zou de hele dag blijven sneeuwen.

Plots begon ik te beseffen dat op zondag de bussen misschien niet zouden rijden, of er niets open zou zijn of... Ik besloot dus nog maar eens naar de receptie te gaan. Beide heren waren tot nu toe heel vriendelijk.

Helaas zat er deze morgen niemand. Er was enkel een vrouw bezig met een oude bezem de eetzaal te vegen. Ze verstond geen snars van mijn Engels gebrabbel en deed teken dat ik moest wachten. Ze nam haar telefoon waarop ik terug naar de receptie begon te wandelen, waarschijnlijk zou daar iemand naartoe komen om me te helpen. Tot ze me terug riep en haar telefoon gaf.

Ik had een kort gesprek aan de telefoon met god-weet-wie. Hij zei op alles ja dus maakte ik me klaar voor opdracht 1: geraak met de bus in het centrum van Sofia.
Mijn idee was om naar de NBU te wandelen en daar een bus te nemen zoals Dimitar me vrijdag vertelde. De 27 en 29 gaan naar het centrum. Onderweg kwam ik een ander bushokje tegen. Ik snapte niets van het bord en besloot het gewoon te vragen. De chauffeur beweerde dat ik aan de overkant van de straat moest zijn. Ik mag dan wel een vrouw zijn, en aardrijkskunde en oriëntatie zijn niet mijn beste vak maar ik was er redelijk zeker van dat ik NIET die kant uit moest, maar de kant die hij opging.

Soit, ik liet hem door en liep dan toch maar verder naar de NBU. Ook daar snapte ik niet zoveel van het bord maar ik kon wel het woord Sofia (софия) ontdekken. Ik was dus op goede weg. Aan de overkant enkele meters verder stonden mensen. Hupla, ik terug de straat over om hen te vragen of ik goed stond. Ik ben nog maar overgestoken als een wit busje zie toekomen met nummer 29. Noooooo! 

Waarschijnlijk moet hij m'n getwijfel opgemerkt hebben want hij bleef staan. Hij kon geen Engels maar begreep wel dat ik naar het centrum wilde.

Eventjes tussendoor: les over de bussen. Er zijn twee soorten bussen hier:

• Degene die wij ook kennen: een vaste route met vaste stops.
• En bussen met een vaste route maar je kan ze gelijk waar doen stoppen.

Ik ben dus op die tweede soort geraakt. Tijdens het rijden nam ik mijn boekje "Wat en hoe Bulgaars". Ik begon te zoeken naar een gepaste zin om hem te vragen hoeveel ik moest betalen.
Even later stapten nog mensen op. Zij gaven hem meteen geld en kregen in ruil een ticketje. (oepsie,gemist)

Na enige tijd deed hij teken naar mij dat we aan het centrum waren (of dat we bij de volgende bocht aan het centrum zouden zijn, dat kon ook) ik toonde mijn zinnetje waarop hij me supervriendelijk toonde welke muntstukken ik moest geven.

Opdracht 1 was geslaagd. Het citytrippen kon beginnen.

Laat ons zeggen dat ik nogal kriskras gelopen heb. Sommige plaatsen heb ik zeker 5 keer gezien, naar andere moest ik dan weer lang zoeken of ik kwam erop terecht zonder het te verwachten enzovoort. Maar hier komt eindelijk waar iedereen wss op zit te wachten: foto's!

Ik moet er wel bij vermelden, ze zijn grauw en grijs maar het heeft dan ook de hele dag gesneeuwd. Soms zelfs zodanig hard dat ik enkel naar de grond kon kijken.

Ondergesneeuwde soldaatjes

Dit is het zicht vanop het eerste verdiep trappen (mijn voetstappen waren de 1e en enige ;p

Daarna herkende ik de Alexander Nevski kathedraal. Ik keek dus nog even op mn gemak en bezocht ook de "eeuwige vlam" nog een keer. Wat enorm opviel was dat er heel veel mensen bezig waren met een sneeuwschep om de weg vrij te maken. Dat ging er heel plezant aan toe. Met 10 a 15 man waren ze bezig met scheppen en lachen alsof ze blij waren dat ze eindelijk sneeuw mochten ruimen.

De bende leutemakers...

Die leeuw heeft ook iets te maken met de bevrijding hoor, maar vraag me niet meer wat.

Ik wandelde verder en schrok wanneer ik plots Nederlands kon lezen! Jaja, Nederlands in Bulgarije...

Hier terug wat sfeerbeelden. Het eerste gebouw is de nationale bank. Het tweede een museum van kunst, het derde een plein en het vierde gebouw is eentje waar geen einde lijkt aan te komen. Het is een van de gebouwen van die drie machten die vrijdag ter sprake kwamen.

Wist-je-datje: oversteken is hier zo gevaarlijk dat zelfs de politie naar me riep waarop ik me verbaasd omdraaide en vroeg of het ook in het Engels kon. Blijkbaar moest ik de trap naar beneden nemen om 20m verder aan de overkant terug boven te komen.

Sindsdien kijk ik dus altijd rond naar trappen om ondergronds over te steken.
Bedankt meneer de agent.

Weet je nog dat Dimitar me vertelde dat we niet binnengingen in de mall omdat toch alles dicht zou zijn? Deze keer ging ik wel binnen...

Het ziet er eerlijk gezegd niet slecht uit

Herkenbaar?

Uitzicht vanuit de toiletten

Lavabo's van de toiletten, kon slechter hé?

Dit hier is de statue of Sofia. Ook een heel handig herkenningspunt. En er bijna vlak onder is dan weer die hele oude kerk.

Toen begon ik toch wel wat honger te krijgen. Ik zag een restaurantje dat er redelijk westers uitzag. Met andere woorden: betrouwbaar. Ik had echt nood aan een deftige maaltijd. Sinds mijn vertrek had ik nog niet echt deftig gegeten. Happy grill maakte van mij een happy vrouw. Ook het interieur kon ik smaken! Ik kon niet echt subtiel foto's nemen maar er hingen heel wat instrumenten. Op het menu: spaghetti met zalmmmm.
Ohja, en het meisje die me bediende kon goed Engels :D hoera voor mij :D ze kon me zelfs helpen aan een kaart van Sofia.

Ik vermoed dat dit blogbericht nogal lang aan het worden is dus ga ik gewoon de rest van het verhaal hier kort schetsen en daarna alle foto's er in 1 keer opzwieren.

Goed, ik wandelde dus verder langs de ruïnes van de Romeinen. Ik vond ook de oude badplaats terug. Als je goed kijkt op de foto zie je de kraantjes waar non-stop water uit vloeit. Als je een rare constructie tussen de foto's ziet is dat wss het half-afgebroken monument. Het staat al jaren zo blijkbaar. Op het einde van dat gigantische park staat de concerthal? Ik weet de naam niet meer van het gebouw maar essentie is dat het een reusachtig gebouw is waar meerdere concertzalen aanwezig zijn.

En voor de non-believers ook het bewijs dat het hier wel degelijk onder nul is. Mijn haar was op bepaalde momenten vastgevroren. Ik begon het ook echt koud te krijgen. Tijd voor opdracht 2: zoek een bushalte en probeer met de bus terug te geraken naar het hotel of naar de NBU om de rest te wandelen.

Ik bleef rondwandelen en kiekjes nemen. Soms had ik het gevoel in toertjes te lopen maar ik vond nergens het bordje die ik zocht met een busje op en ik zag ook nergens een bus met het juiste nummer rijden die ik kon tegenhouden. Ik werd er bijna moedeloos van. En dan zeg ik nog niets over de talloze slippertjes die ik gemaakt heb.

Om mezelf wat op te warmen trakteerde ik mezelf op een warme chocomelk en besloot de pas aangekochte kaart van Sofia te bekijken. Je wist maar nooit, mss werd ik er wijzer van. Helaas.
Dan toch maar een taxi zoeken.

Maar ook dat bleek minder makkelijk dan gedacht. Dimitar had me geleerd waarop ik moest letten:

• Het nummer op de taxi: 1280 en eindigend op 2121 zijn goede taxi's
• De prijs per kilometer: tussen 0.77 en 0.88 of 0.89

Kheb toch efkes moeten zoeken naar een taxi die voldeed aan de eisen. De chauffeur kon geen Engels maar ik had hier al visitekaartjes zien liggen van het hotel. Gelukkig had ik eentje bij me en hoefde ik maar te tonen waar ik naartoe wilde.

Zo geraakte ik toch terug waar ik wilde zijn en kon eindelijk genieten van een warme douche en droge kleren.

Voila, ik ben er geraakt.