Zondag rustdag zegt men wel eens, echt rusten was het deze zondag niet dus maak ik er zondag blogdag van. Kwestie van de lezers wat content te houden en iedereen toch een beetje op de hoogte te houden van het reilen en zeilen hier.
Laat de update beginnen!
Zondagavond ben ik gaan eten met Lieselot en haar vriendin. Het was een kort, lekker en krachtig bezoek. Maandag was hier dan de nationale feestdag waardoor ik dus verlengd weekend had. In ware Assepoester stijl heb ik de kamer gekuist met producten die ik hier vond van mijn kamergenoot. Zeer inventief trouwens, zo'n gigantische 5 of 10 liter fles van water opengesneden om de onderste helft als emmer te gebruiken.
Verklaring bij de Assepoester-kuis-stijl:
Maar goed, de kamer was toch eventjes efkes proper. Ik was zelfs zo goed om de plekken van mijn kamergenoot op te kuisen. Kvrees alleen dat ze het niet gemerkt heeft.
Dit terzijde, de rest van de maandag gebruikte ik om uit te rusten en om een gesprek met mijn stagementor voor te bereiden. Ik wilde graag van start gaan met mijn eindwerk en het maken van doostaken. Hoe sneller ze af zijn, hoe sneller ik ze kan gebruiken en vooruit geraken met mijn eindwerk.
Op dinsdag kwamen Lieselot en haar vriendin naar de stageplaats. Toeval wil dat er net een van de gasten jarig was. Gevolg: er was een heuse party en om 10u30 's morgens kregen we een plastieken bordje vol popcorn, een stuk brood, een soes of twee, iets wat op merengue lijkt en nog een groot stuk taart. Ik ben een grote eter, maar dit was zelfs voor mij ook veeeeeel te veel. Maar het was een gezellig weerzien. Sommige collega's waren nog hetzelfde voor haar.
Woensdagvoormiddag zijn we met de merendeel van de gasten naar een balletvoorstelling gaan kijken. Eigenlijk wel grappig. Bij de vorige uitstap wandelden we naar het centrum, nu belden we het taxibedrijf en bestelden gewoon 5 taxi's. De ene taxi was er na 2 minuten, de andere na 5. Zo kwamen we dus elk met een paar minuten verschil toe.
Het was een voorstelling speciaal voor kinderen. Klassieke muziek gecombineerd met ballet. Echt enorm mooie kostuums. Ik denk dat het te maken had met carnaval de venice en iets met dieren. Iedere danser(es) was een ander dier met een specifiek karaktertrekje. De halve zaal mocht dan vol zitten met kleuters, ik heb er ook van genoten.
Donderdag was een gewone stagedag. Enkel de vermoeidheid die begon toe te slaan. Vrijdag bereikte deze dan een hoogtepunt. Ik was amper iets waard en twijfelde de hele voormiddag om terug te keren. Ik was echt kapot. Maar vrijdag was het 7 maart, de dag voor 8 maart (logisch) maar wat in België zowat onopgemerkt voorbij gaat is hier een belangrijk moment: internationale vrouwendag.
Ik kreeg dus, net zoals alle andere vrouwelijke collega's, een bloemetje van onze kinesist. Echt heel attent. Er was ook terug een minifeestje. 's avonds was ik dan uitgenodigd om mee te gaan naar het huis van een collega. Eindelijk heb ik dus eens een voorbeeldje gezien van de binnenkant van zo'n blokgebouw die niemand mooi vindt maar hier alomtegenwoordig is.
Ik maakte kennis met haar man en ze liet me nog wat Bulgaarse dingen proeven. Al dan niet gekocht of gemaakt door haar grootmoeder. Toen keken we naar foto's van een tweetal jaar geleden toen ze drie dagen in Brussel geweest was. Redelijk genânt voor mij, want ik ben er zelf in geen jaren nog geweest.
Nog eens daarna kreeg ik haar trouwfoto's te zien. Enorm mooi!
Maar ze vertelde er wel direct bij dat ze een zeer goede professionele fotograaf gevraagd hadden en dat het duur was maar dat ze wel heel blij is met de foto's. Om maar een idee te geven: haar maandwedde is niet genoeg om die fotograaf te betalen. (En nee, dat ligt niet aan de fotograaf!)
Ze had zelf haar uitnodigingen en attenties voor de gasten gemaakt. Ook de champagneglazen die met een touw aan elkaar vasthangen had ze zelf versierd. Ze is supercreatief en droomt van een online winkeltje. Helaas is dat niet echt in trek in Bulgarije. Wat mij vooral opviel was dat ze van ieder ding nog wist te zeggen wat de prijs was. Van ieder klein detail en zoveel mogelijk zelfgemaakt. Zelfs het doosje waar de trouwringen inzaten was zelfgemaakt.
Ik heb nog geen Belgisch huwelijk meegemaakt maar ken er toch net genoeg van om te weten dat wij er minder traditioneel mee omgaan dan hier. In Bulgarije is het dus de gewoonte dat man en vrouw de nacht voor het huwelijk elk in een aparte plaats slapen. 's Ochtends komt de man dan met zijn familie en vrienden naar de plaats waar de vrouw en haar familie en vrienden wachten. Dan vindt er een soort van toneeltje plaats waarin ze al grappend zeggen: hoeveel geef je om te mogen trouwen met haar?
Dan moet de man een schoen zoeken van de vrouw. Eens hij de schoen gevonden heeft moet hij die aan de voet van de vrouw doen waarop zij dan antwoordt dat de schoen niet goed past. Dan is het de bedoeling dat hij geld in de schoen steekt. Ze blijven dus precies toneelspelen en dan moet de man blijven zoeken in al zijn zakken naar geld om in die schoen te steken. Daarna gaan ze allemaal samen al dansend en met trommels naar de kerk.
Daar hielden ze (zelfgemaakte) kaarsen vast. Maar daar weet ik het fijne niet van en ook over de dienst zelf vertelde ze niet zoveel. Na de dienst daarentegen... ik kreeg zelfs filmmateriaal te zien. Ook dan blijft dat geld spelletje een rol spelen. Op een bepaald moment dansen de bruid, met de vrouwelijke getuige en kweetniet welke vrouwen nog en dan kunnen de mannen een kleine gift in een zak doen om een dans met iemand "te kopen" als het ware. Nog iets speciaals was het overhandigen van de kado's. Welke kado's precies weet ik niet goed, maar er is dus een bepaald moment waarop er gedanst wordt met kado's in de hand en waar je al dansend mag proberen kado's te stelen van elkaar. Als het je lukt mag je dat kado dan afgeven alsof het van jou is.
De trouwfoto's worden genomen net na de trouw terwijl de gasten zichzelf vermaken. Dan ben je dus als pasgetrouwd koppel samen met je getuigen efkes afwezig voor de shoot. En het eerste wat dan gebeurt als je terugkomt is dat je rug tegen rug moet gaan staan. Dan krijg je boven het hoofd een gigantisch brood en dat moet je dan uit elkaar trekken, wie het grootste stuk heeft is de baas in het huwelijk (uiteraard ook als grap)
En ik denk dat dat zowat het verloop van een Bulgaars huwelijk is. En uiteraard heeeeeel veel dansen. Dat doen ze hier graag, van die traditionele dansen in menselijke slingers. Ziezo, het belangrijkste is gezegd, volgens mij heel wat verschillen maar kben wel jaloers op die foto's. Amai, zo mooi! :-o
Maar goed, terug naar het verhaal.
Om 19u tenslotte gingen we richting het restaurant. Het bevond zich onder een hotel en had zelfs een mini dansvloer met dj...
Ook hier toch heel wat dingen die voor mij als Belg niet zo normaal waren.
Bij het aankomen stond de tafel al volledig gedekt. Witte wijn, rode wijn, limonade, cola, een half litertje water per persoon én een rakia per persoon.
Wistjedatje: rakia is een bekend Bulgaars drankje en moet je uitdrinken als shotje.
Ik had het in Sofia en Smolyan al eens geproefd en ook hier van tzelfde: tis nie mijn ding, veel te straf.
Naast alle drank stond ook het voorgerecht al klaar.
Ik ga niet alles beschrijven maar het gewoon tonen:
Nog iets voor mij vreemds was dat ze gewoon begonnen met eten nog voor iedereen er was. Welja, uiteindelijk deed ik dat ook, de laatsten kwamen zowat een uur later toe. Typerend is wel dat iedereen er traag van eet. Nu eens twee hapjes, dan weer efkes babbelen en rondkijken, nog een paar hapjes. Ik deed dus hetzelfde.
En als dit bord leeg was dan namen ze het weg en brachten gewoon de volgende gang. Opgevulde kip met puree (helaas foto vergeten te nemen)
Ook hier van tzelfde, niet in 1 keer opeten en dan efkes uitrusten voor de volgende gang. Nenee, gewoon een paar happen nemen, danske placeren, nog een paar happen nemen, wat babbelen. En diegene naast je kan nog bezig zijn met zijn voorgerecht.
Ik dacht in mezelf: alé, eet toch door of begin eraan, sebiet ist koud.
Tot ik mijn bord kreeg, het bleek sowieso al redelijk koud te zijn. Maar ik ga niet klagen, het was gratis en lekker. (en ik hoefde eens niet zelf te sukkelen om te bestellen, alles lag op voorhand vast)
Na het hoofdgerecht (of tijdens voor sommige mensen) werd een gedichtje voorgelezen. Tot 3 keer toe hetzelfde. Waarschijnlijk ook over vrouwendag. Ofja, moederdag, hier kennen ze geen vader- en moederdag maar ze vatten de vrouwendag op als moederdag.
Ik heb nog eventjes meegedanst maar moest uiteindelijk forfait geven wegens hoofdpijn en oververmoeid.
Hieronder nog een foto van het dessert, wijn geproduceerd in Ruse en wat sfeerbeelden:
Oké, de dansfoto's bleken achteraf gezien toch niet zo vatbaar voor publicatie. Ik hou ze tegoed voor privé gebruik ;-)
Zaterdagochtend heb ik zowat de ganse voormiddag rondgewandeld van de ene winkel naar de andere op zoek naar materiaal voor mijn doostaken. Ik had heel wat adresjes gekregen via collega's maar die lagen nu eenmaal niet vlak naast elkaar. Maar goed, de eerste zoektocht heeft toch al iets opgeleverd en ondertussen weet ik nu zelf ook wat ik best waar ga zoeken.
Zaterdagmiddag gespendeerd met werken voor stage. Idem voor zondag.
Ik voel me nog steeds niet helemaal uitgerust maar morgen start de nieuwe werkweek.
En we gaan er opnieuw proberen het beste van te maken.
Ziezo, jullie zijn weer helemaal mee.
Tot volgende keer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten