Er is geen tijd zoals "familietijd"

Hallo iedereen,

Ik kan terugblikken op een heel geslaagd weekend!
Vorig weekend in Belogradchik was ook heel geslaagd en toen voelde ik me super bij aankomst in Ruse. Wanneer ik deze namiddag aankwam in Ruse voelde ik me eerder een wrak. Het afscheid was echt lastig. Onze eerste momenten samen voelden alsof ik nooit weggeweest was, het was dus moeilijk om terug afscheid te moeten nemen. Maar ik ben zeker dat als ik morgen wakker word, ik me al veel beter zal voelen en dan kan het aftellen naar 30 april beginnen. Dan komt m'n vriendje langs voor dikke week :-D

Goed, de taxi zou me om 14u komen ophalen maar hij was vroeger waardoor ik in sneltempo me klaarmaakte om te vertrekken. Ik stapte het dagcentrum uit en zag... niets.
Waar is de taxichauffeur? Ik zie geen gele auto. Het bleek om een gewone auto te gaan, een supergrote! Ik kon het amper geloven. De man zei dat hij de chauffeur was, waarop ik prompt vroeg of de ganse auto voor mij alleen was?! Blijkbaar vond hij dit enorm grappig.

De rit zelf verliep vlot en ik was blijkbaar op ongeveer hetzelfde moment aangekomen. Ik zei mn naam aan de receptie waarop hij meteen twee kamernummers opschreef waar mijn kaartje voor de kamer zou klaarliggen. Compleet onverwachts klopte ik op de eerste deur. Ik wist zelf niet wie zou opendoen maar was aangenaam verrast om opa en oma te zien :-D Er werd al lustig geknuffeld. Daarna nam ik terug de lift naar een verdiepje hoger om ook daar mijn aankomst te melden.

We spraken af aan de bar, maar eerst keerde ik terug naar opa en oma om mijn winterkleren te wisselen tegen zomerkleren. Ook mocht ik hoooopen chocolade ontvangen. Samen met mijn favoriete aperitiefworstjes die hier nergens te vinden zijn. Njammmie!

Den eersten aperitief werd genuttigd terwijl we wachtten op Paula. Een kennis van nonkel die ons zou meenemen naar een gezellig en traditioneel restaurant.

We wandelden nog langs enkele gebouwen waaronder de nationale bank, een klooster en een kerk.

Uiteindelijk kwamen we aan in het restaurant. Een prachtig, oud gebouw maar superveel volk.
Aja, en de menukaarten zagen eruit alsof het kranten waren.

Oma kwam, zag en ... verstond er niets van. Gelukkig kon Paula (in het rood naast mij) helpen om te vertalen. Na het restaurant keerden we terug naar het hotel en was onze eerste avond afgesloten.

De volgende ochtend stonden we vroeg aan ontbijt omdat daarna een rondwandeling met Paula op het programma stond. Ze toonde enkele gebouwen en wat belangrijke achtergrondinformatie. Nuja, ik luisterde niet altijd even aandachtig omdat ik bij opa en oma aan het wandelen was. Na een snelle hap legde ze ons de weg uit naar het Parlementsgebouw waar ze een toer voor ons geregeld had in het Frans. Met de nodige controles zoals in de luchthaven geraakten we binnen. Ik heb er maar een paar woorden voor: groots, grootser, grootst en erover. Dat spellement was veel te groot! Op een bepaald moment stond je in kamers of balzalen die groter waren dan de oppervlakte van een huis of zelfs villa met grote tuin.

Het dakterras kon we wel bekoren. Daar had je zicht op gans Boekarest. Klein detail: het bevond zich op het 8e verdiep. We waren al tot op het 3e gesukkeld. Grote, hoge kamers is gelijk aan veel trappen. Maar daar zagen we geen trappen meer die omhoog gingen. Onee, we werden al bang dat we eerst terug naar beneden moesten om dan ergens helemaal anders weer naar boven te gaan. Gelukkig bleek er op het verdiep eronder een lift te zijn die ons naar het 8e kon brengen. Er was zelfs een bijhorende liftmevrouw die de godganse dag niets anders doet dan mensen naar het dakterras en terug brengt.

Fossielen die in de grond van het metrostation zitten.
Duizenden mensen lopen er dagelijks over zonder dat ze het weten

Iets dat leek op een voormalig klooster maar een hotel en restaurant bleek te zijn.
+ bewijs foto dat oma mij gezien heeft :-D

Oude straatjes met gezellige cafétjes, van allerlei landen

De ingang van het theatergebouw

De creativiteit van de Roemen om het gat in het muurke te dichten

Een kunstgallerijtje

De ingang van het parlementsgebouw

Uitzicht op het dakterras

Links in de hoek, dat gebouw met die ronding en rode zijkanten is ons hotel :p

Nonkel testte de verrekijker om in te zoomen op het hotel.
Helaas bleek het ding niet te werken

Na het bezoek waren we vrij. We besloten een grote pauze in te lassen om daarna af te spreken in de bar om uitgebreid in het restaurant te eten. Ik profiteerde van die grote pauze om eens uitgebreid te douchen in een badkamer die erna niet onder water staat.

Den apero mocht er wezen! Het begin van een zeer gezellige avond.

De volgende ochtend terug vroeg uit de veren en stevig ontbijten. Dit keer moesten we alleen de metro nemen om ter plekke te geraken. We liepen door het park om via de Arc de Triomphe de ingang van het openlucht museum te bereiken. Het was een beetje alla Bokrijk. Waar heel wat oude huisjes staan van "den ouden tijd van vroeger"

Daarna waren we terug vrij, maakten onze eigen wandeling terug en genoten opnieuw van een heerlijke en rustige avond in het hotel. Meer heeft ne mens nie nodig hé? Lekker eten en goed gezelschap.

Het park waar een fiets-evenement plaatsvond

De politie te paard

Zelfs in het park is een georganiseerd fietspad

Er werd voor de laatste keer geaperitiefd. We begonnen op de kamer, zo konden we ondertussen eens de menukaart vertalen om te kijken wat we zouden bestellen. Daarna terug naar het restaurant om de avond af te sluiten. 

Zondagvoormiddag ten slotte was het enkel nog ontbijt en koffers maken. Om 13u zou de taxi mij komen halen. Maareuh, vanaf 11u passeerden enkel nog fietsers. Blijkbaar was er een koers of iets dergelijks aan de gang. Er zaten er al een paar op hun ongemak. Uiteindelijk om 13u30 kwam iemand binnen die de taxichauffeur bleek te zijn. Het afscheid viel me enorm zwaar, de taxichauffeur kreeg er zowat medelijden mee. Terwijl hij me naar de auto bracht zei hij dat ik niet moest wenen. Maarja, twas sterker dan mezelf.

Het was een enorm leuk weekend, ik ben heel blij dat ze op bezoek gekomen zijn. Ik hou van mijn familie en besef dat nu meer dan ooit. Ook via hier dus nog eens een dikke merci om zo ver te komen. En voor we het weten zitten we terug met zijn allen samen iets te drinken en te lachen of te wachten op het geluid van vallende dingen ;-)

Tot hoors!

xxx