Eindelijk terug internet! (part 2 - 1e volle dag Ruse + kennismaking kamergenoot)

Hey,

Zoals beloofd een nieuwe episode over een nieuwe dag.
Zo werd het dus zondag, opnieuw een niet zo'n leuke dag.

Ik wist niet wat te doen. Misschien ging nog iemand langskomen met mijn welkomstpakket maar misschien ook niet. Maar ik heb geen Bulgaars nummer en ook geen internet, dus ik was compleet onbereikbaar.

Ik zocht naar een winkeltje maar vond niet echt iets naar mijn gedacht. Uiteindelijk vroeg ik aan de andere Belg hier waar het centrum was. Hij was nogal gehaast omdat hij moest gaan eten met zijn ouders maar ik wist ongeveer waar het centrum was. Dus na een dutje besloot ik mij nog eens buiten te wagen.

Deze keer met succes, ik had iets gevonden om te eten en ik had alvast brood en iets om te drinken gekocht.

Ik besloot nog een film te kijken en toen kwam het moment waar ik voor gevreesd had.
Een sleutel in de deur en iemand die naar binnenkwam. Ofnee, twee iemanden. Mijn kamergenoot was aangekomen met nog iemand mee. We probeerden onszelf voor te stellen maar het ging niet vlot. Ik kan amper Bulgaars, zij kan amper Engels. Oja, en dat andere meisje zat te wenen waardoor alles nog oncomfortabeler werd.

Uiteindelijk gingen ze beide weg. Ik keek naar het einde van mijn film en verveelde me enorm. Zonder internet kan je écht niets doen. Ik wist zelfs niet waar en wanneer ik op m’n stage moest zijn. Gelukkig had ik het nodige telefoonnummer opgeslagen en kon dat met een telefoontje opgelost worden.

Net toen ik dacht: ‘k ben het beu, kga slapen, kwam er terug iemand binnen. Dit keer waren ze met drie en ze hadden enorm veel drank mee. Ik begon al bang te worden voor een ‘kotfeestje’
Ik stond zowat op instorten, maar ze probeerden vriendelijk te zijn. Ik kreeg een bekertje fruitsap en toen zaten ze met z’n drieën op het andere bed lustig in het Bulgaars te ratelen. Of dat denk ik toch, misschien was het Turks? Geen idee want ik heb geen enkel woord begrepen van wat ze zeiden.

Uiteindelijk vluchtte ik naar de gang en klopte aan bij den Belg in de hoop daar eventjes op mijn gemak te kunnen zitten. Dikke pech, er deed niemand open. Dan toch maar terug naar de kamer. Ik nam m’n pyjama en tandenborstel, ging naar de badkamer en kroop gewoon in bed. Ik hoorde hen nog superlang babbelen en plots waren ze weg. Alledrie… om middernacht kwam m’n kamergenoot dan terug maar ik deed alsof ik sliep.

De ochtend erop gingen verschillende wekkers verschillende keren af. ‘k denk dat ze zowat een uur op die snooze-knop geduwd heeft. Ik probeerde te vragen hoelaat ze les had maar snapte het antwoord niet goed. Ik denk om 11u (de wekker ging al af om 6u45 ofzo) En toen zei ze dat het gisteren haar verjaardag was en dat ze vanavond een feestje had. Ik hoopte al vast dat het niet in onze kamer zou zijn. 

We probeerden te communiceren maar het was echt moeilijk. Ze gebaarde dat ik altijd haar hulp mocht vragen als ik iets nodig had en ik probeerde naar internet te vragen. Ze gaf me een stick maar na 15 minuten proberen geraakte ik nog niet op internet en gaf het op. Ik suste mezelf met de gedachte dat er diezelfde avond wel iemand zou komen ervoor. Er moesten nog papieren ingevuld worden voor de kamer en ik hoorde hen zaterdagavond praten over “ponedelnik” wat maandag betekent.

Wederom...

Wordt vervolgd in een volgende episode ;-)

(kwestie van het spannend te houden hé)