Gisteren heb ik geen berichtje geschreven. We hadden immers gewoon onze dagelijkse vier uurtjes Bulgaarse les, en erna was ik gewoon zodanig lui dat ik ervan genoten heb om de ganse namiddag op computer (skype, facebook,...) te chillen en mij bezig te houden. Ondertussen probeerde ik mezelf wijs te maken dat ik ook mijn Bulgaarse lessen eens moest studeren.
Het werden uiteindelijk drie cursusblaadjes grammatica schrijven en het huiswerk maken.
Ah, en Ramona en ik hebben nog een anders Bulgaars restaurantje uitgetest. Ik vind persoonlijk dat mijn maaltijd er nog goed uitziet:
Bij deze misschien ook eens de gelegenheid om uit te leggen hoe een typisch Bulgaars restaurantje werkt.
Het lijkt een beetje op een schoolcafetaria of het uitstalraam in een beenhouwerij. Je ziet bakken met verschillende gerechten. Dan wijs je gewoon aan welk gerecht je wil (of je vraagt het, indien je het kan lezen) en dan scheppen zij je bord vol. Als je geluk hebt warmen ze het zelfs nog efkes op. En dan schuiven ze je plateau door naar de kassa om te betalen.
Is hetgeen je graag had net weggenomen door de vorige: dan is dat dikke pech en moet je iets anders kiezen.
Gisterenavond heb ik ook nog eens geprobeerd om in het Bulgaars naar tv te kijken. Maar zelfs de kinderprogramma's snapte ik langs geen kanten.
Vandaag kregen we het laatste anderhalf uur les van een andere docent. In sneltemo kregen we zomaar efkes de ganse geschiedenis van Bulgarije op ons bord. Of dat denk ik toch. Het laatste half uur is hij echt mijn aandacht verloren. Zijn stem werkte slaapverwekkend.
Daarna (hoe kan het ook anders) terug naar een musuem:
Het national history museum. Een gigantisch gebouw die blijkbaar nog steeds eigendom is van de staat. Vroeger leefde daar een president in en nu wordt het af en toe afgehuurd voor conferenties of recepties. De "grote hal" was indrukwekkend. Een grote luster en gigantische ramen over de hele lengte die uitkeken op de Vitosha berg. Helaas dacht ik dat foto's nemen verboden was en had ik dus weer m'n camera niet bij me.
Onze gids kon enorm goed Engels en wist ook enorm veel van geschiedenis want na twee uur was ze nog aan het babbelen en leek er geen einde aan te komen. Gelukkig zei ze plots: ik laat jullie hier op dit verdiep achter, je kan zelf nog eens kijken naar de rest.
Tot zover deze laatste momenten in Sofia. Morgen wordt wss een rustige dag.
Ik moet dringend mijn woordenschat eens leren en mijn koffer al wat beginnen pakken want zondag vertrekken we naar Smoylan voor de laatste week van onze taalles.
Tot hoors!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten