Oei oei oei!
Het was zodanig druk dat ik zelfs nog geen tijd gehad heb om mijn blog af te sluiten.
Wel, de laatste dagen heb ik vooral veel rondgewandeld om nog een laatste keer alles gezien te hebben. Uiteraard moest ook mijn koffer terug gepakt worden en ik wilde nog wat souvenirtjes.
Dinsdagavond was het dan zo ver... mijn afscheidsetentje.
Maar ik ben enorm trots!
Ik heb niet geweend :-D
Bij deze wat sfeerbeelden
maandag 26 mei 2014
zondag 18 mei 2014
Daguitstap Veliko Tarnovo
Zoals beloofd een verslag met veel foto's.
Zaterdag trok ik samen met Brent, een van de andere Belgische Erasmussers naar Veliko Tarnovo.
Voor mij was het de laatste uitstap die ik nog kon doen.
De rit ernaartoe viel op zich wel mee. We konden zonder problemen ticketten kopen, hadden een plek om te zitten, enkel het einde was terug via de Bulgaarse wegen: hotsebotsen.
Ook het zitcomfort was toch iets minder, mijn achterwerk was iets minder blij tijdens het rijden.
Maar goed, we waren er geraakt.
Het fort bleek iets verder dan gedacht dus dan maar een taxi gevraagd.
Als een echte expert in taxi's eerst naar prijs gevraagd alvorens in te stappen zodat we zeker niet opgelicht werden.
Zaterdag trok ik samen met Brent, een van de andere Belgische Erasmussers naar Veliko Tarnovo.
Voor mij was het de laatste uitstap die ik nog kon doen.
De rit ernaartoe viel op zich wel mee. We konden zonder problemen ticketten kopen, hadden een plek om te zitten, enkel het einde was terug via de Bulgaarse wegen: hotsebotsen.
Ook het zitcomfort was toch iets minder, mijn achterwerk was iets minder blij tijdens het rijden.
Maar goed, we waren er geraakt.
Het fort bleek iets verder dan gedacht dus dan maar een taxi gevraagd.
Als een echte expert in taxi's eerst naar prijs gevraagd alvorens in te stappen zodat we zeker niet opgelicht werden.
Goeiemorgen! Dobro oetro! Good morning!
Met deze woorden (of een variant erop) werden we iedere ochtend begroet.
Zo werd mijn laatste stageweek heel onverwachts enorm plezant.
De hele week reden de Belgen een uur om tot in Ruse te geraken. Gezien de staat van sommige "wegen" hier is dit al een hele prestatie op zich.
Goed, bereid jullie maar voor want het zou wel eens een lang verslag kunnen worden.
Zonder foto's helaas... Privacy hé
Maar ik beloof jullie op het blogbericht over het weekend heeeeeeel veel foto's om het goed te maken ;-)
Zo werd mijn laatste stageweek heel onverwachts enorm plezant.
De hele week reden de Belgen een uur om tot in Ruse te geraken. Gezien de staat van sommige "wegen" hier is dit al een hele prestatie op zich.
Goed, bereid jullie maar voor want het zou wel eens een lang verslag kunnen worden.
Zonder foto's helaas... Privacy hé
Maar ik beloof jullie op het blogbericht over het weekend heeeeeeel veel foto's om het goed te maken ;-)
zondag 11 mei 2014
Nieuwsflash: Belgen overmeesteren Ruse!
Dag beste kijker,
We onderbreken het programma voor een extra nieuwsflash.
Iedereen weet ondertussen al dat er reeds 3 Belgen aanwezig waren in Ruse. Hierdoor namen zij de leiding over de Erasmusstudenten, op de voet gevolgd door Spanje en Roemenië.
Wel, nu moeten we melden dat er nog 10(!) extra Belgen gesignaleerd zijn. Het gaat om een groepje uit Ieper. Onder hen zijn 4 begeleiders en 6 gasten. Stuk voor stuk zijn ze toffe en prettig gestoorde mensen.
Men hoeft niet bang te zijn, ze zijn niet gevaarlijk en hebben enkel goede bedoelingen.
Oké, en nu terug serieus...
We onderbreken het programma voor een extra nieuwsflash.
Iedereen weet ondertussen al dat er reeds 3 Belgen aanwezig waren in Ruse. Hierdoor namen zij de leiding over de Erasmusstudenten, op de voet gevolgd door Spanje en Roemenië.
Wel, nu moeten we melden dat er nog 10(!) extra Belgen gesignaleerd zijn. Het gaat om een groepje uit Ieper. Onder hen zijn 4 begeleiders en 6 gasten. Stuk voor stuk zijn ze toffe en prettig gestoorde mensen.
Men hoeft niet bang te zijn, ze zijn niet gevaarlijk en hebben enkel goede bedoelingen.
Oké, en nu terug serieus...
donderdag 8 mei 2014
Liefde is...
... een zalige week achter de rug hebben
Ik voel me terug dolverliefd op mijn schatje.
Hem ophalen aan de luchthaven verliep minder vlot dan gedacht maar het is me toch gelukt en eens ik hem terugzag hadden we een superfantastische week samen.
We bezochten Varna, Nesebar, Ruse en Boekarest.
Voor 1 keertje ga ik eens niet alles uitgebreid tot in de details vertellen maar gewoon een hele hoop foto's tonen...
Zelf zouden we er uren kunnen over vertellen.
Bedankt om te komen schat, je bent de beste!
Ik voel me terug dolverliefd op mijn schatje.
Hem ophalen aan de luchthaven verliep minder vlot dan gedacht maar het is me toch gelukt en eens ik hem terugzag hadden we een superfantastische week samen.
We bezochten Varna, Nesebar, Ruse en Boekarest.
Voor 1 keertje ga ik eens niet alles uitgebreid tot in de details vertellen maar gewoon een hele hoop foto's tonen...
Zelf zouden we er uren kunnen over vertellen.
Bedankt om te komen schat, je bent de beste!
zondag 27 april 2014
Een week vol afwisseling
Het laatste bericht eindigde met mijn aankomst terug in Ruse.
Wel eens op de trein begon het weer al enorm zonnig te worden.
Wel eens op de trein begon het weer al enorm zonnig te worden.
Wanneer ik aangekomen was in Ruse bleken de boys nog niet gegeten hebben.
En zo belandden we dus met z'n drietjes voor het eerst in de alombekende "Happy" keten.
En zo belandden we dus met z'n drietjes voor het eerst in de alombekende "Happy" keten.
Op het terras.
In het zonnetje.
Jiehaaa... dat was weer iets anders dan de regen van de voorbije dagen/weken.
Naast de normale menukaart kregen we ook een kaart met desserts met als hoofdingrediënt aardbeien!
Mmmmm... de eerste aardbeien van dit jaar.
Het was superlekker, we lieten ons alledrie verleiden tot een dessert.
Het was superlekker, we lieten ons alledrie verleiden tot een dessert.
maandag 21 april 2014
Pasen vieren met een Bulgaars gezin
Hey allen!
Het paasweekend loopt op zijn einde, tijd dus om een blogbericht te schrijven.
Eerst en vooral, vandaag is mijn laatste maand in Bulgarije van start gegaan, over exact 1 maand sta ik terug met beide voetjes op Belgische bodem. En over exact 9 dagen mag ik mijn vriendje verwelkomen. Jaja, het kort in...
Het eerste hoogtepunt van de week was ongetwijfeld woensdagavond. Een benefietconcert waar onze gasten het beste van zichzelf gaven. Toen ik "mijn" gastjes daar zo bezig zag op het podium kreeg ik het eventjes moeilijk. Toen besefte ik echt hoe graag ik hen zag en hoe zwaar het afscheid zal zijn. Maar tegelijk ben ik ook enorm trots op hun prestatie.
Voor mij persoonlijk ook het hoogtepunt van de avond. De rest van het concert werd gevuld met modeshows, drie opera liedjes en drie kinderliedjes. Allemaal wel mooi hoor, maar nogal veel variatie voor 1 "concert" en bij het zien van die kleine mini Mister en Misses Bulgaria of Misses Ruse voelde ik mij toch eventjes in Amerika. Kleine meisjes die soms wss nog niet eens 7 jaar waren die helemaal opgetut in kleedjes staan te paraderen alsof ze een fotomodel van 18 zijn... niet echt aan mij besteed.
Maar goed, dat gezegd zijnde kan ik jullie nu meenemen om samen een onvergetelijk weekend te herbeleven.
Het paasweekend loopt op zijn einde, tijd dus om een blogbericht te schrijven.
Eerst en vooral, vandaag is mijn laatste maand in Bulgarije van start gegaan, over exact 1 maand sta ik terug met beide voetjes op Belgische bodem. En over exact 9 dagen mag ik mijn vriendje verwelkomen. Jaja, het kort in...
Het eerste hoogtepunt van de week was ongetwijfeld woensdagavond. Een benefietconcert waar onze gasten het beste van zichzelf gaven. Toen ik "mijn" gastjes daar zo bezig zag op het podium kreeg ik het eventjes moeilijk. Toen besefte ik echt hoe graag ik hen zag en hoe zwaar het afscheid zal zijn. Maar tegelijk ben ik ook enorm trots op hun prestatie.
Voor mij persoonlijk ook het hoogtepunt van de avond. De rest van het concert werd gevuld met modeshows, drie opera liedjes en drie kinderliedjes. Allemaal wel mooi hoor, maar nogal veel variatie voor 1 "concert" en bij het zien van die kleine mini Mister en Misses Bulgaria of Misses Ruse voelde ik mij toch eventjes in Amerika. Kleine meisjes die soms wss nog niet eens 7 jaar waren die helemaal opgetut in kleedjes staan te paraderen alsof ze een fotomodel van 18 zijn... niet echt aan mij besteed.
Maar goed, dat gezegd zijnde kan ik jullie nu meenemen om samen een onvergetelijk weekend te herbeleven.
zondag 13 april 2014
Erasmusstage met z'n ups and downs
Hey allen,
Het is weer zondag.
Tijd dus om weer even van me te laten horen.
Deze week was nogal een bewogen week. Ik zat er echt efkes compleet door. Donderdagavond vertrok mijn kamergenoot al naar huis en dat in combinatie met vrijdagavond en dit weekend wat tijd voor mezelf nemen maakten dat ik me toch al een pak beter voel.
Ondertussen tel ik ook enorm af naar de komst van mijn vriendje.
Nog 17 dagen en dan is hij er :-D
Dan kan ik eindelijk, na 96 dagen, nog eens genieten van een welverdiende knuffel.
Morgen ben ik kop 80 dagen weg van huis.
Ik heb al heel wat leuke momenten gehad, maar ook al heel wat mindere.
Het zou wel leuk zijn moest ik eventjes op pauze kunnen duwen, efkes naar huis gaan om de batterijen weer op te laden en dan terug verder doen. Maarja, het leven heeft nu eenmaal geen pauze-knopje ;-)
Het is weer zondag.
Tijd dus om weer even van me te laten horen.
Deze week was nogal een bewogen week. Ik zat er echt efkes compleet door. Donderdagavond vertrok mijn kamergenoot al naar huis en dat in combinatie met vrijdagavond en dit weekend wat tijd voor mezelf nemen maakten dat ik me toch al een pak beter voel.
Ondertussen tel ik ook enorm af naar de komst van mijn vriendje.
Nog 17 dagen en dan is hij er :-D
Dan kan ik eindelijk, na 96 dagen, nog eens genieten van een welverdiende knuffel.
Morgen ben ik kop 80 dagen weg van huis.
Ik heb al heel wat leuke momenten gehad, maar ook al heel wat mindere.
Het zou wel leuk zijn moest ik eventjes op pauze kunnen duwen, efkes naar huis gaan om de batterijen weer op te laden en dan terug verder doen. Maarja, het leven heeft nu eenmaal geen pauze-knopje ;-)
zondag 6 april 2014
Een productieve week
Goed, waar ga ik beginnen?
Wel, het eerste waar ik trots op ben is dat ik deze week toch weer een paar complimentjes gekregen heb van verschillende mensen over mijn kennis van het Bulgaars. Blijkbaar ben ik een van de eerste die zoveel Bulgaars spreekt. Volgens de dormlady hier zijn er zelfs Erasmussers/buitenlanders die hier al jaren zitten en altijd antwoorden met "ne razbiram gozposja" oftwel: ik begrijp het niet mevrouw.
En op dinsdag tijdens het zingen was ik nog eens trots omdat ik het liedje kon meezingen :-D
Ook volledig in Bulgaars. Maar goed. Genoeg gestoeft. Laat ik eens verder vertellen over de updates van deze week. Wel, er zijn er niet veel.
Wel, het eerste waar ik trots op ben is dat ik deze week toch weer een paar complimentjes gekregen heb van verschillende mensen over mijn kennis van het Bulgaars. Blijkbaar ben ik een van de eerste die zoveel Bulgaars spreekt. Volgens de dormlady hier zijn er zelfs Erasmussers/buitenlanders die hier al jaren zitten en altijd antwoorden met "ne razbiram gozposja" oftwel: ik begrijp het niet mevrouw.
En op dinsdag tijdens het zingen was ik nog eens trots omdat ik het liedje kon meezingen :-D
Ook volledig in Bulgaars. Maar goed. Genoeg gestoeft. Laat ik eens verder vertellen over de updates van deze week. Wel, er zijn er niet veel.
zondag 30 maart 2014
Er is geen tijd zoals "familietijd"
Hallo iedereen,
Ik kan terugblikken op een heel geslaagd weekend!
Vorig weekend in Belogradchik was ook heel geslaagd en toen voelde ik me super bij aankomst in Ruse. Wanneer ik deze namiddag aankwam in Ruse voelde ik me eerder een wrak. Het afscheid was echt lastig. Onze eerste momenten samen voelden alsof ik nooit weggeweest was, het was dus moeilijk om terug afscheid te moeten nemen. Maar ik ben zeker dat als ik morgen wakker word, ik me al veel beter zal voelen en dan kan het aftellen naar 30 april beginnen. Dan komt m'n vriendje langs voor dikke week :-D
Goed, de taxi zou me om 14u komen ophalen maar hij was vroeger waardoor ik in sneltempo me klaarmaakte om te vertrekken. Ik stapte het dagcentrum uit en zag... niets.
Waar is de taxichauffeur? Ik zie geen gele auto. Het bleek om een gewone auto te gaan, een supergrote! Ik kon het amper geloven. De man zei dat hij de chauffeur was, waarop ik prompt vroeg of de ganse auto voor mij alleen was?! Blijkbaar vond hij dit enorm grappig.
De rit zelf verliep vlot en ik was blijkbaar op ongeveer hetzelfde moment aangekomen. Ik zei mn naam aan de receptie waarop hij meteen twee kamernummers opschreef waar mijn kaartje voor de kamer zou klaarliggen. Compleet onverwachts klopte ik op de eerste deur. Ik wist zelf niet wie zou opendoen maar was aangenaam verrast om opa en oma te zien :-D Er werd al lustig geknuffeld. Daarna nam ik terug de lift naar een verdiepje hoger om ook daar mijn aankomst te melden.
We spraken af aan de bar, maar eerst keerde ik terug naar opa en oma om mijn winterkleren te wisselen tegen zomerkleren. Ook mocht ik hoooopen chocolade ontvangen. Samen met mijn favoriete aperitiefworstjes die hier nergens te vinden zijn. Njammmie!
woensdag 26 maart 2014
Het leven zoals het is... stage
Heyhey,
Bij deze een totaal onverwachts, mega-impulsief blogbericht.
Morgennamiddag vertrek ik naar Boekarest omdat mijn familie me daar komt bezoeken.
Om die reden ben ik dus veel te enthousiast om mij op ook maar iets te concentreren.
Na 2 maand eens gekend volk zien, Nederlands kunnen tetteren, mijn winterkleren wisselen voor zomerkleren, en nog zoveel meer. Ik kijk er enorm naar uit.
Ik heb werk genoeg hoor, stageverslagen, eindwerk... Maar ik kan me echt niet concentreren. Bij deze nog even een kijkje in mijn leventje op stage.
Bij deze een totaal onverwachts, mega-impulsief blogbericht.
Morgennamiddag vertrek ik naar Boekarest omdat mijn familie me daar komt bezoeken.
Om die reden ben ik dus veel te enthousiast om mij op ook maar iets te concentreren.
Na 2 maand eens gekend volk zien, Nederlands kunnen tetteren, mijn winterkleren wisselen voor zomerkleren, en nog zoveel meer. Ik kijk er enorm naar uit.
Ik heb werk genoeg hoor, stageverslagen, eindwerk... Maar ik kan me echt niet concentreren. Bij deze nog even een kijkje in mijn leventje op stage.
dinsdag 25 maart 2014
Wauw! Adembenemend weekend...
Hallo daar!
De facebookers onder ons weten al welke foto's nu zullen volgen maar voor de mensen zonder facebook (hé Sofie) zet ik ze hier ook nog eens. En de facebookers krijgen nog meer informatie.
Eerst en vooral: mijn Nederlands gaat erop achteruit! Een ware schande, maar ik spreek veel meer Engels en Bulgaars dan Nederlands. Het wordt zelfs genânt, ik kon op een bepaald moment niet eens meer op het woord "luchtballon" komen. Maar dat terzijde.
Normaal gezien ging ik meegaan op de ESN-trip. Daar zou ik dan zowat de ganse klas van de taalstage terugzien. Helaas kwamen Ramona en ik terecht in het andere hotel dan de rest van de groep. Dat was al een eerste ontgoocheling. De tweede was nog veel erger. Er was niet zo'n goeie organisatie, we zaten uren te wachten op mensen die niet kwamen en toen een van de organisatoren letterlijk zei: "ja, we hebben het programma niet te zwaar gemaakt omwille van de feestjes" toen waren we écht ontgoocheld.
Dus in plaats van te gaan feesten begonnen we zelf onze trip voor te bereiden. We waren nu zo ver en wilden er het beste van maken. Dus onder het motto "Sometimes the most crazy ideas are the best ones" begonnen we te kijken wat de opties waren.
En dat is hoe we dus 's ochtends vroeg als enige naar het ontbijt gingen om daarna een auto te huren en de ganse trip in 1 dag te doen. De beste beslissing ooit! Het was een wonderlijke dag.
De facebookers onder ons weten al welke foto's nu zullen volgen maar voor de mensen zonder facebook (hé Sofie) zet ik ze hier ook nog eens. En de facebookers krijgen nog meer informatie.
Eerst en vooral: mijn Nederlands gaat erop achteruit! Een ware schande, maar ik spreek veel meer Engels en Bulgaars dan Nederlands. Het wordt zelfs genânt, ik kon op een bepaald moment niet eens meer op het woord "luchtballon" komen. Maar dat terzijde.
Normaal gezien ging ik meegaan op de ESN-trip. Daar zou ik dan zowat de ganse klas van de taalstage terugzien. Helaas kwamen Ramona en ik terecht in het andere hotel dan de rest van de groep. Dat was al een eerste ontgoocheling. De tweede was nog veel erger. Er was niet zo'n goeie organisatie, we zaten uren te wachten op mensen die niet kwamen en toen een van de organisatoren letterlijk zei: "ja, we hebben het programma niet te zwaar gemaakt omwille van de feestjes" toen waren we écht ontgoocheld.
Dus in plaats van te gaan feesten begonnen we zelf onze trip voor te bereiden. We waren nu zo ver en wilden er het beste van maken. Dus onder het motto "Sometimes the most crazy ideas are the best ones" begonnen we te kijken wat de opties waren.
En dat is hoe we dus 's ochtends vroeg als enige naar het ontbijt gingen om daarna een auto te huren en de ganse trip in 1 dag te doen. De beste beslissing ooit! Het was een wonderlijke dag.
donderdag 20 maart 2014
De meest internationale verjaardag ooit :-D
Heyhey,
Bij deze mijn 1e bericht als 21 jarige.
Gisteren begonnen we reeds met de voorbereidingen. Mijn voorgangers van twee jaar geleden hadden Belgische chocomousse gemaakt en daar waren ze hier zot van. Zo vroegen ze mij dus ook om deze te maken. Toeval wil dat ze net kookatelier hadden in de week van mijn verjaardag. Dus stelde ik voor om op dinsdag de chocomousse te maken zodat we die op woensdag, mijn verjaardag zelf, konden opeten.
Er was enkel 1 klein probleempje. Mijn mama kan namelijk zodanig goed chocomousse maken dat ik haar dat altijd liet doen en zelf dus niet wist hoe het moest. Leve skype om dit probleem op te lossen. :-D
Bij deze mijn 1e bericht als 21 jarige.
Gisteren begonnen we reeds met de voorbereidingen. Mijn voorgangers van twee jaar geleden hadden Belgische chocomousse gemaakt en daar waren ze hier zot van. Zo vroegen ze mij dus ook om deze te maken. Toeval wil dat ze net kookatelier hadden in de week van mijn verjaardag. Dus stelde ik voor om op dinsdag de chocomousse te maken zodat we die op woensdag, mijn verjaardag zelf, konden opeten.
Er was enkel 1 klein probleempje. Mijn mama kan namelijk zodanig goed chocomousse maken dat ik haar dat altijd liet doen en zelf dus niet wist hoe het moest. Leve skype om dit probleem op te lossen. :-D
zaterdag 15 maart 2014
Top week!
Hey,
Laat ik het bericht eens starten met wat cijfermateriaal:
Laat ik het bericht eens starten met wat cijfermateriaal:
- Op dit moment ben ik kop 50 dagen weg van huis.
- Nog 13 dagen tot een stukje van de familie op bezoek komt.
- Nog 46 dagen tot mijn vriendje op bezoek komt.
- En over 67 dagen zit mijn Erasmus avontuur erop.
Ziezo en nu de werkelijke update.
Misschien moet ik tussendoor ook al eens proberen up te daten want ik moet echt al mijn best doen om te weten wat ik laatst geschreven heb en wat er eerst gebeurd is sindsdien. (straks ga ik nog blij zijn dat ik iedere dag een dagverloop moet schrijven voor school)
zondag 9 maart 2014
De voorspelling kwam uit...
Het is zoals ik voorspeld had, tijdens stage minder tijd om te bloggen.
Zondag rustdag zegt men wel eens, echt rusten was het deze zondag niet dus maak ik er zondag blogdag van. Kwestie van de lezers wat content te houden en iedereen toch een beetje op de hoogte te houden van het reilen en zeilen hier.
Laat de update beginnen!
Zondag rustdag zegt men wel eens, echt rusten was het deze zondag niet dus maak ik er zondag blogdag van. Kwestie van de lezers wat content te houden en iedereen toch een beetje op de hoogte te houden van het reilen en zeilen hier.
Laat de update beginnen!
zondag 2 maart 2014
Virtuele wandeling in Ruse (niet voor mensen met weinig tijd)
Hey,
Dit weekend wilde ik eindelijk eens Ruse gaan ontdekken zoals een echte toerist.
Camera in de hand en vertrekken maar.
Ik probeer jullie mee te nemen op mijn wandeling, het weer was niet optimaal dus gebruik wat fantasie om de grijze lucht blauw te kleuren ;-)
Goed, dit is mijn vertrekpunt. Hieronder zie je de achterzijde van de plaats waar ik verblijf. Misschien moest ik nog een pijltje gezet hebben waar mijn kamer zich bevindt. Het is op de foto ook niet meteen zichtbaar maar op de vensterbank van vele kamers staat drank of ander voedsel buiten. Een alternatief voor de frigo's die hier ontbreken.
We wandelen een beetje verder en zien een ander geel/rood gebouw. Dit is het nieuwste stukje van de Angel Kanchev universiteit in Ruse.
Dit weekend wilde ik eindelijk eens Ruse gaan ontdekken zoals een echte toerist.
Camera in de hand en vertrekken maar.
Ik probeer jullie mee te nemen op mijn wandeling, het weer was niet optimaal dus gebruik wat fantasie om de grijze lucht blauw te kleuren ;-)
Goed, dit is mijn vertrekpunt. Hieronder zie je de achterzijde van de plaats waar ik verblijf. Misschien moest ik nog een pijltje gezet hebben waar mijn kamer zich bevindt. Het is op de foto ook niet meteen zichtbaar maar op de vensterbank van vele kamers staat drank of ander voedsel buiten. Een alternatief voor de frigo's die hier ontbreken.
We wandelen een beetje verder en zien een ander geel/rood gebouw. Dit is het nieuwste stukje van de Angel Kanchev universiteit in Ruse.
Wistjedatje: Baba Marta
Hey iedereen,
Bij deze een volledig bericht gewijd aan een wistjedatje.
Gisteren was het 1 maart. In Bulgarije is dit een speciale dag want dan vieren ze Baba Marta.
Letterlijk vertaald betekent Baba Marta grootmoeder maart.
Goed, een stukje legende:
Hetgeen ik begrepen heb is dat in een jaar 12 maanden zijn. Deze zouden voorgesteld worden door 11 broers en 1 zus. De enige vrouwelijke maand is de maand maart. De achterliggende symboliek is dat vrouwen soms een veranderlijk karakter hebben net zoals ook het weer in maart snel kan veranderen.
De traditie wil dat je op 1 maart martenitsi uitdeelt aan de mensen die je graag hebt. Dit zijn rood-witte armbandjes die je rond de pols kan dragen. Maar ze bestaan ook als kettingen of poppetjes die kan opspelden.
Ook op mijn werk maakten we de hele week martenitsi. Vrijdag hebben ze zelfs een toneeltje gespeeld erover. 't was enorm jammer dat ik mijn camera niet bij had. Gisteren wilde een van de ESN'ers langskomen. Zij overhandigde ons ook een martenitsa en legde nog eens kort de bedoeling uit.
Dus hierbij het vervolg van de traditie.
Bij deze een volledig bericht gewijd aan een wistjedatje.
Gisteren was het 1 maart. In Bulgarije is dit een speciale dag want dan vieren ze Baba Marta.
Letterlijk vertaald betekent Baba Marta grootmoeder maart.
Goed, een stukje legende:
Hetgeen ik begrepen heb is dat in een jaar 12 maanden zijn. Deze zouden voorgesteld worden door 11 broers en 1 zus. De enige vrouwelijke maand is de maand maart. De achterliggende symboliek is dat vrouwen soms een veranderlijk karakter hebben net zoals ook het weer in maart snel kan veranderen.
De traditie wil dat je op 1 maart martenitsi uitdeelt aan de mensen die je graag hebt. Dit zijn rood-witte armbandjes die je rond de pols kan dragen. Maar ze bestaan ook als kettingen of poppetjes die kan opspelden.
Ook op mijn werk maakten we de hele week martenitsi. Vrijdag hebben ze zelfs een toneeltje gespeeld erover. 't was enorm jammer dat ik mijn camera niet bij had. Gisteren wilde een van de ESN'ers langskomen. Zij overhandigde ons ook een martenitsa en legde nog eens kort de bedoeling uit.
Dus hierbij het vervolg van de traditie.
donderdag 27 februari 2014
Tussentijdse update Ruse week 2
Hey allen,
Bij deze een update van wat er tot nu toe al gebeurd is hier in Ruse.
We eindigden het vorige bericht op zondagavond, dus logischerwijs begin ik nu op maandagmorgen. Of eerder zondagnacht, vraag me niet waarom maar het duurde vier uur voor ik in slaap viel. Op zich voelde ik mij nog niet zo moe en viel maandag best wel mee. Niet echt speciale dingen te vermelden.
Dinsdag daarentegen was compleet anders... De vermoeidheid sloeg enorm toe en de ergotherapeut was terug van verlof. Laat ons zeggen dat onze kennismaking niet bepaald soepel verliep en voor de rest vergeten we het gewoon. Dinsdagavond ook niet echt iets speciaals. Ik weet zelfs al niet meer of ik alleen gaan eten ben of samen met de boys.
Ah just! Dinsdagochtend vertrok ik vroeger om mijn vuile was te brengen. Ze werken daar pas vanaf 8u30 en dat is ook het moment waarop ik normaal naar stage vertrek. Dus het moest een beetje rap gaan. Helaas was dit buiten mijn beperkte kennis Bulgaars gerekend.
Ik probeer even de situatie te schetsen: ik stond daar met een gigantische linnenzak vol kleren, zij deed teken of het enkel kleren waren en ik zei "da". Toen vroeg ze nog iets en ik dacht dat ze wilde weten of er ook handdoeken of lakens inzaten. Ik antwoordde: "ne"
Niet bepaald het antwoord dat ze hoopte want ze vroeg het nog zeker drie keer opnieuw. Uiteindelijk nam ze me mee naar binnen en wees naar een hoopje geplooide kleren. Toen viel mijn frank dat ze vroeg of het ook gestreken en geplooid moest worden. Uiteraard zei ik dan ja, anders moet ik dat allemaal nog zelf plooien zoals in Sofia en het koste mij daar al een uur. (grotendeels omdat het nogal lang duurde om mijn kousen weer te sorteren)
Net toen ik dacht dat het moeilijkste achter de rug was vroeg ik wanneer ik het terug mocht komen halen. Ze schreef op een briefje 12u. Damn, dan werk ik nog. Ik terug mijn beste Bulgaars bovengehaald om te zeggen dat ik werk van 9u tot 16u30, ze leek het te begrijpen en vroeg waar ik werkte. Uiteindelijk schreef ze 8u30 op met de woorden "en erna werken"
We hadden een deal. Ze woog mijn kleren, ik betaalde en snelde toen naar het werk.
Bij deze een update van wat er tot nu toe al gebeurd is hier in Ruse.
We eindigden het vorige bericht op zondagavond, dus logischerwijs begin ik nu op maandagmorgen. Of eerder zondagnacht, vraag me niet waarom maar het duurde vier uur voor ik in slaap viel. Op zich voelde ik mij nog niet zo moe en viel maandag best wel mee. Niet echt speciale dingen te vermelden.
Dinsdag daarentegen was compleet anders... De vermoeidheid sloeg enorm toe en de ergotherapeut was terug van verlof. Laat ons zeggen dat onze kennismaking niet bepaald soepel verliep en voor de rest vergeten we het gewoon. Dinsdagavond ook niet echt iets speciaals. Ik weet zelfs al niet meer of ik alleen gaan eten ben of samen met de boys.
Ah just! Dinsdagochtend vertrok ik vroeger om mijn vuile was te brengen. Ze werken daar pas vanaf 8u30 en dat is ook het moment waarop ik normaal naar stage vertrek. Dus het moest een beetje rap gaan. Helaas was dit buiten mijn beperkte kennis Bulgaars gerekend.
Ik probeer even de situatie te schetsen: ik stond daar met een gigantische linnenzak vol kleren, zij deed teken of het enkel kleren waren en ik zei "da". Toen vroeg ze nog iets en ik dacht dat ze wilde weten of er ook handdoeken of lakens inzaten. Ik antwoordde: "ne"
Niet bepaald het antwoord dat ze hoopte want ze vroeg het nog zeker drie keer opnieuw. Uiteindelijk nam ze me mee naar binnen en wees naar een hoopje geplooide kleren. Toen viel mijn frank dat ze vroeg of het ook gestreken en geplooid moest worden. Uiteraard zei ik dan ja, anders moet ik dat allemaal nog zelf plooien zoals in Sofia en het koste mij daar al een uur. (grotendeels omdat het nogal lang duurde om mijn kousen weer te sorteren)
Net toen ik dacht dat het moeilijkste achter de rug was vroeg ik wanneer ik het terug mocht komen halen. Ze schreef op een briefje 12u. Damn, dan werk ik nog. Ik terug mijn beste Bulgaars bovengehaald om te zeggen dat ik werk van 9u tot 16u30, ze leek het te begrijpen en vroeg waar ik werkte. Uiteindelijk schreef ze 8u30 op met de woorden "en erna werken"
We hadden een deal. Ze woog mijn kleren, ik betaalde en snelde toen naar het werk.
zondag 23 februari 2014
Weekend, uitrusten en Mall of Rousse
Heyhey,
Vrijdag heb ik het weekend al feestend ingezet.
Zaterdag probeerde ik dan uit te slapen. Helaas mislukte dit gradioos doordat die rolluikjes hier enorm veel licht doorlaten. Nog meer dan in Sofia.
's Ochtends ging ik naar Kaufland om grote boodschappen te doen. Veel interessants valt daar eigenlijk niet over te vertellen denk ik. Het meest spectaculaire is eigenlijk dat je hier water per 10 liter kan kopen. En hoe meer water je meebrengt hoe goedkoper het is. Zo strompelde ik dus met 5 liter drank (3 water en 2 cola) en al mijn andere aankopen de ganse weg terug. Het lijkt weinig maar als je er een half uur ver mee moet wandelen is het toch lastig :-p
Ik moet nog wat wennen aan de uren waarop mijn mede-Erasmussers hier eten maar het is natuurlijk altijd gezelliger om samen te eten dan altijd alleen. Ook het tempo van klaarmaken was gisteren extreem traag. In Bulgarije krijg je nooit samen je eten. Ongeacht wat je vraagt...
Gisteren dacht ik echt dat we alledrie tegelijk zouden kunnen eten, we hadden immers elk een pizza gevraagd. Maarnee... Mijn pizza kwam zo'n 10 minuten later dan die van de boys.
Daarna wilde ik samen met Alex, de andere Belg dus, onze was gaan brengen. Volgens het blad werkten ze op zaterdag. Toen viel ons oog op een geschreven blaadje dat er deze zaterdag (of mss iedere zaterdag, ik begreep niet alles) niet gewerkt werd. Wij terug naar boven met onze was.
Oké, ik heb nog een kaart nodig van Ruse, laten we naar de toeristische dienst gaan.
Zo gezegd, zo gedaan. Maar ook dit keer geen geluk. Gesloten het ganse weekend.
vrijdag 21 februari 2014
Beloofde beloning
Hey,
Ik had jullie een kleine verassing beloofd.
Dit keer geen tekst, maar enkel foto's!
Ik had jullie een kleine verassing beloofd.
Dit keer geen tekst, maar enkel foto's!
Eindelijk terug internet (part 5 - internettroubles eindelijk opgelost)
Oké, de aanhouder wint
Na dit bericht is iedereen weer up-to-date denk ik...
Na dit bericht is iedereen weer up-to-date denk ik...
Alrighty. Ondertussen zijn we al teruggeflitst naar woendagmiddag. Toen zijn we dus terug naar die dormlady geweest, ze hebben opnieuw wat telefoons
gepleegd en overlegd enzo om uiteindelijk tot het besluit te komen dat ik beter
blijf waar ik ben. Er is niet echt een betere optie, enkel bij Oekraïense
meisjes en er was geen mogelijkheid om ze eerst te ontmoeten en dus te checken of ze idd Engels kunnen. Nu goed, de
communicatie zal wel verbeteren. En mijn kamer is dicht bij de twee andere Erasmussers.
Daarna naar de universiteit voor mijn
internet. Helaas, geen geluk, morgen tussen 3u30 en 5u zouden ze langskomen.
Dusja, weer geen internet voor mij. Gelukkig mocht ik terug de computer van mn
kamergenoot gebruiken en kon ik toch efkes alles uitstorten bij mama via skype.
Dat deed wel deugd en om 20u vertrok ik dan samen met Alex, de Belg, en Javi, de
Spanjaard, richting bowling. Daar leerde ik nog andere Bulgaarse,
Engelssprekende, mensen kennen. Het was best gezellig eigenlijk, dan nog iets
eten en zo werd het een leuke avond/nacht.
Wie kan uitzetten, kan ook werken zegt men. Zo ging ik dus op donderdagochtend terug naar stage. Ook op stage verloopt alles vlotter, ik kreeg zelfs al complimenten over mijn Bulgaarse uitspraak en dat ik rap woorden leer en onthou (hiephoi, eindelijk eens positieve dingen)
Eindelijk terug internet (part 4 - vervolg kotfeestje + 2e stagedag)
Goed, de spannende ontknoping: was mijn kamer een zwijnenstal of niet? Lees het snel hieronder...
's Avonds om 19u15 kwam mijn ESN buddy, ik vroeg hem of
hij een restaurantje wist zijn waar ik lekker kon eten en ook gratis op wifi
ging kunnen. Gelukkig was er superdicht een en zo spendeerde ik zowat de hele
avond daar. Het eten smaakte me wel, was spotgoedkoop en ik kon eindelijk eens
praten met het thuisfront.
Om 22u20 (ik zat er toen al van 19u30) kwam de eigenaar
zeggen dat het bijna ging sluiten. Maarja, het feestje zou nog duren tot 23u.
Maar mama had gelijk, het was evengoed mijn kamer als die van haar en als ze
dan toch om 23u ging verleggen kon ze evengoed om 22u30 ook verleggen.
Ik raapte al mijn moed bijeen en kprobeerde de kamer in te
geraken. Ze kwam bij me in de gang staan samen met een jongen die een beetje
Engels kon. Ik zei dat ik wilde slapen en vroeg of ze nu al konden
vertrekken, ze bleven aandringen dat ik
mocht blijven en dat het binnen een half uur zeker gedaan zou zijn. Dus zat er
voor mij niets anders op dan mij op een hoekje van mijn bed te wringen en te
wachten tot ze weggingen. Niemand deed ook maar enige moeite om een woord
Engels te spreken tegen mij en ik bleef bij mijn eerste gedacht dat mijn
kamergenoot dan nog de beste van heel die hoop is. De rest zijn zo van die
arrogante schminkpopkes… op een bepaald moment begon er een gewoon een sigaret
op te steken alsof het normaal was.
Eindelijk terug internet (part 3 - 1e stagedag en kotfeestje)
Goed, we zijn geëindigd bij mijn eerste stage dag die ging beginnen.
Om 8u40 vertrok ik naar buiten, ik dacht meteen
een taxi te kunnen vinden maar dat was een misser. Goed, gelukkig wist ik dat
er aan de universiteit een hele hoop te vinden zouden zijn. Ik stapte in en kon
hem uitleggen waar ik moest zijn. Hij zette me af aan een groot gebouw en ik wist
totaal niet waar de ingang zat. Ik zag 5 deuren en probeerde ze allemaal uit, uiteindelijk
kwam iemand naar me toe en toonde waar de correcte ingang was.
Ik werd binnengelaten en probeerde mij zo goed mogelijk voor
te stellen. Een kind kwam zelfs al knuffels geven. Maar goed, na een rondleiding
en uitleg van nog geen half uur liet ze mij alleen. De eerste momenten waren de
hel. Ik kon gelukkig rood en groen uitspreken en mij eventjes bezighouden met
een kindje maar de communicatie verliep supermoeilijk. Een van de begeleiders
zag wat ik probeerde te doen en probeerde te helpen maar eens de oefening klaar
was wist ik totaal niet wat gedaan.
Tijdens de middagpauze belandde ik bij iemand die er nog
niet zo lang werkt en die ook Engels kan. Alé, toch net genoeg om te
communiceren. Ze liet me proeven van iets dat ze samen met haar grootmoeder
gemaakt heeft. Echt superlekker! Toevallig had ik enkel brood mee en zij enkel
beleg, dus ik vond het echt gezellig. Na de middag was er een soort
vergadering. Ik werd kort voorgesteld en blijkbaar hadden bepaalde mensen in de
vlucht zelfs niet door dat ik een buitenlandse was en eigenlijk totaal geen
Bulgaars kan.
Eindelijk terug internet! (part 2 - 1e volle dag Ruse + kennismaking kamergenoot)
Hey,
Zoals beloofd een nieuwe episode over een nieuwe dag.
Zo werd het dus zondag, opnieuw een niet zo'n leuke dag.
Zoals beloofd een nieuwe episode over een nieuwe dag.
Zo werd het dus zondag, opnieuw een niet zo'n leuke dag.
Ik wist niet wat te
doen. Misschien ging nog iemand langskomen met mijn welkomstpakket maar
misschien ook niet. Maar ik heb geen Bulgaars nummer en ook geen internet, dus
ik was compleet onbereikbaar.
Ik zocht naar een winkeltje maar vond niet echt iets naar
mijn gedacht. Uiteindelijk vroeg ik aan de andere Belg hier waar het centrum
was. Hij was nogal gehaast omdat hij moest gaan eten met zijn ouders
maar ik wist ongeveer waar het centrum was. Dus na een dutje besloot ik mij nog
eens buiten te wagen.
Deze keer met succes, ik had iets gevonden om te eten en ik
had alvast brood en iets om te drinken gekocht.
Eindelijk terug internet! (update part 1 - verhuis Smolyan - Ruse)
Hey,
Met grote trots kan ik jullie melden dat ik eindelijk terug ben in de digitale wereld van internet, mail, facebook, skype en blog! Het was een heeeeeel moeilijke bevalling die begon op zaterdagavond 23u en geëindigd is vandaag omstreeks 16u30. Net geen volle week van de aardbol verdwenen.
Okeee *zap* we keren terug in de tijd naar vorige week zaterdag.
Gelukkig heb ik een worddocumentje bijgehouden om mijn geheugen wat te helpen.
Met grote trots kan ik jullie melden dat ik eindelijk terug ben in de digitale wereld van internet, mail, facebook, skype en blog! Het was een heeeeeel moeilijke bevalling die begon op zaterdagavond 23u en geëindigd is vandaag omstreeks 16u30. Net geen volle week van de aardbol verdwenen.
Okeee *zap* we keren terug in de tijd naar vorige week zaterdag.
Gelukkig heb ik een worddocumentje bijgehouden om mijn geheugen wat te helpen.
Na m’n laatste berichtje moesten we de bus op. Gelukkig was
de chauffeur zo vriendelijk om ons aan het hotel op te halen. Daarna reed hij
naar de echte startplek van zijn traject. Nog 20 minuutjes wachten en dan zou
onze 5 uur durende rit beginnen.
Plots stapte een oud madamke op, ze keek rond alsof ze iets
aan het zoeken was. Uiteindelijk wees ze naar een van mn klasgenoten en
brabbelde iets in het Bulgaars wat wij uiteraard niet verstonden. Ze begon te
wijzen van haar ticket naar een nummertje dat blijkbaar naast de stoel stond en
we begonnen te verstaan dat er blijkbaar stoelnummers waren. Nuja, in ons beste
Bulgaars probeerden we te zeggen dat we geen nummertje hadden waarop ze boos werd,
met haar ogen draaide en terug uit de bus liep. Toen ging ze als een echte
kinderlijke klikspaan naar de buschauffeur om dan uiteindelijk nog een beetje
later terug in te stappen en ergens anders te zitten.
zaterdag 15 februari 2014
Laatste momenten Smolyan
Hey!
Update tot hiertoe:
Donderdagmiddag heb ik zoals voorspeld gestudeerd voor het examen.
Het weer was hier prachtig! Samen met Ramona zaten we op het balkon in onze t-shirt in het zonnetje!
Z A L I G!!!
Dan vrijdagochtend maakte ik het examen, supersimpel vond ik. En best grappig, ze nemen het hier totaal niet serieus. Eventjes het examen schetsen:
We kwamen binnen en de blaadjes lagen al klaar. Dit geeft de indruk van een serieus examen. Ze begon met het dictee en toen mochten we op eigen tempo verderwerken. Plots liep ze langs en zei: ja, goed bezig of ze zei tegen iemand anders: vergeet niet dat die regel hier van toepassing is. Ze hielp dus tijdens het examen.
Nog eens 10 minuten later liep ze gewoon even naar buiten om met de andere leerkrachten te praten. En na 5 minuten klopte ze, kwam binnen en zei: ik laat jullie gewoon weten dat ik bijna terug binnenkom. Hilarisch toch?
Nuja, de test was super en ik ben zeer tevreden met mijn resultaten.
Update tot hiertoe:
Donderdagmiddag heb ik zoals voorspeld gestudeerd voor het examen.
Het weer was hier prachtig! Samen met Ramona zaten we op het balkon in onze t-shirt in het zonnetje!
Z A L I G!!!
Dan vrijdagochtend maakte ik het examen, supersimpel vond ik. En best grappig, ze nemen het hier totaal niet serieus. Eventjes het examen schetsen:
We kwamen binnen en de blaadjes lagen al klaar. Dit geeft de indruk van een serieus examen. Ze begon met het dictee en toen mochten we op eigen tempo verderwerken. Plots liep ze langs en zei: ja, goed bezig of ze zei tegen iemand anders: vergeet niet dat die regel hier van toepassing is. Ze hielp dus tijdens het examen.
Nog eens 10 minuten later liep ze gewoon even naar buiten om met de andere leerkrachten te praten. En na 5 minuten klopte ze, kwam binnen en zei: ik laat jullie gewoon weten dat ik bijna terug binnenkom. Hilarisch toch?
Nuja, de test was super en ik ben zeer tevreden met mijn resultaten.
woensdag 12 februari 2014
Nog een primeur: leren ski'en!
Hey,
Vandaag leerde ik ski'en. Men zegt wel eens dat je dingen leert door vallen en opstaan maar ik ben geen enkele keer gevallen. Dus het thuisfront hoeft zich geen zorgen te maken, ik mankeer niets :-D
Samen met de drie Spaanse meisjes volgde ik een uurtje les. De geplande twee uur werden ingekort naar een uur, we vertrouwden die leraar niet echt. Dus leerden we het op onszelf. We tsjoolden de "mini beginners berg" op om vervolgens na 3 seconden al terug beneden te staan en terug naar boven te dutsen met onze gigantisch zware en lompe ski-schoen. Maar het was leuk!
Ziehier het bewijs dat ik recht kon staan en dus leerde ski'en. Indien we vrijdag teruggaan dan ga ik sowieso mee met de andere om langs pistes te ski'en. Morgen gaat wss niemand gaan omdat we dan echt eens moeten studeren aan ons Bulgaars. Vrijdagochtend is immers het examen...
Vandaag leerde ik ski'en. Men zegt wel eens dat je dingen leert door vallen en opstaan maar ik ben geen enkele keer gevallen. Dus het thuisfront hoeft zich geen zorgen te maken, ik mankeer niets :-D
Samen met de drie Spaanse meisjes volgde ik een uurtje les. De geplande twee uur werden ingekort naar een uur, we vertrouwden die leraar niet echt. Dus leerden we het op onszelf. We tsjoolden de "mini beginners berg" op om vervolgens na 3 seconden al terug beneden te staan en terug naar boven te dutsen met onze gigantisch zware en lompe ski-schoen. Maar het was leuk!
Ziehier het bewijs dat ik recht kon staan en dus leerde ski'en. Indien we vrijdag teruggaan dan ga ik sowieso mee met de andere om langs pistes te ski'en. Morgen gaat wss niemand gaan omdat we dan echt eens moeten studeren aan ons Bulgaars. Vrijdagochtend is immers het examen...
dinsdag 11 februari 2014
Excursie
Hey,
Vandaag les van 8u30 tot 10u ipv 9u tot 13u.
De minibus stond ons al op te wachten om de hele dag op excursie te gaan.
De minibus stond ons al op te wachten om de hele dag op excursie te gaan.
1e halte: Smilyan (niet Smolyan, maar met een I)
Daar bezochten we het boonmuseum. Je leest het goed, een museum over bonen...
Een typische lokale specialiteit. Nu het museum bestond voornamelijk uit tekeningen gemaakt door kinderen met bonen. In de ruimte ernaast was een gigantisch onafgewerkte bonentekening. De traditie wil dat iedere bezoeker van het museum een boon bijplakt en vervolgens zijn naam in het boek schrijft. Als de tekening helemaal vol is zouden ze hiermee in het Guiness World Record Book moeten komen.
maandag 10 februari 2014
Aankomst in Smolyan
Hallo!
Gisteren vertrokken we om 13u in Sofia richting Plovdiv. Na zo'n twee uur en een half rijden mochten we eindelijk eens onze benen strekken en een toilet zoeken. Na 15 minuten pauze terug de bus in voor nog eens twee uur en een half. Om 18u kwamen we eindelijk doodmoe aan in Smolyan.
Goed de busrit valt samen te vatten in enkele zinnen: geen toilet op de bus, veel te veel gaten en oneffenheden op de weg waardoor we constant dooreen geschud werden, veel te warm zonder afkoelingssysteem en hoe verder we reden hoe meer we ons in de middle of nowhere bevonden maar ooooh zo'n mooie uitzichten die voor mij alles goedmaakten. Bergen, rotsen, riviertjes met keien en stenen, prachtige panorama's zoals ik ze graag heb :-) Ik voelde me terug als klein meisje op vakantie naar Zwitserland of Oostenrijk. Misschien moet ik op de terugweg proberen foto's te nemen. Ik zag af en toe zelfs roofvogels, maar weet totaal niet of het een arend, een havik of nog iets anders was.
Oververmoeid van het nietsdoen kwamen we aan in het hotel, dumpten onze valies in de kamer (die overigens goedgekeurd is en zelfs een bad heeft) om daarna met de hele groep te gaan eten. Voor een weekje geen douche die vlak naast het toilet staat en alles natmaakt :D Hiephoi! We hebben zelfs een balkon met zicht op de bergen:
Gisteren vertrokken we om 13u in Sofia richting Plovdiv. Na zo'n twee uur en een half rijden mochten we eindelijk eens onze benen strekken en een toilet zoeken. Na 15 minuten pauze terug de bus in voor nog eens twee uur en een half. Om 18u kwamen we eindelijk doodmoe aan in Smolyan.
Goed de busrit valt samen te vatten in enkele zinnen: geen toilet op de bus, veel te veel gaten en oneffenheden op de weg waardoor we constant dooreen geschud werden, veel te warm zonder afkoelingssysteem en hoe verder we reden hoe meer we ons in de middle of nowhere bevonden maar ooooh zo'n mooie uitzichten die voor mij alles goedmaakten. Bergen, rotsen, riviertjes met keien en stenen, prachtige panorama's zoals ik ze graag heb :-) Ik voelde me terug als klein meisje op vakantie naar Zwitserland of Oostenrijk. Misschien moet ik op de terugweg proberen foto's te nemen. Ik zag af en toe zelfs roofvogels, maar weet totaal niet of het een arend, een havik of nog iets anders was.
Oververmoeid van het nietsdoen kwamen we aan in het hotel, dumpten onze valies in de kamer (die overigens goedgekeurd is en zelfs een bad heeft) om daarna met de hele groep te gaan eten. Voor een weekje geen douche die vlak naast het toilet staat en alles natmaakt :D Hiephoi! We hebben zelfs een balkon met zicht op de bergen:
zaterdag 8 februari 2014
Zomerdagje midden in de winter :-D
Met dit bericht ga ik zoveel mensen jaloers maken (waarvoor alvast mijn oprechte excuses :p)
Goed, het was echt mooi weer en we wilden nog eens profiteren van onze laatste dag in Sofia. We namen de bus en tram voor onze eerste stop: de Russische kerk.
We wilden nog een briefje schrijven met een wens op. Je weet nooit hé, hoe meer briefjes je schrijft en achterlaat hoe meer kans dat het uitkomt? :p
Nuja, best grappig, we namen stiekem foto's met ons briefje en wisten vervolgens niet echt waar het naartoe moest. Ramona zag een bak staan met een gleuf in en veronderstelde dat we het daarin moesten steken. Pas nadat onze briefjes al door de gleuf gepasseerd waren begon ik te twijfelen: zeker dat het geen bak is voor donaties om de kerk te onderhouden?
Dusja, ofwel hebben we het juist gedaan, ofwel gaan er nu twee briefjes tussen het geld zwemmen.
Goed, tweede halte: happy sushi. Aangezien Ramona het eten hier niet zo super vind (en daarin is ze niet alleen :p) en zij zot is van sushi sinds ze een half jaar in China verbleef, wou ze perse sushi. Voor mij de allereerste keer...
Ik besloot op safe te spelen en koos voor een sushi met zalm en een rijstgerecht met visbrokjes en groenten. We kregen er plots een zotte bui en trokken maar wat selfies, gecombineerd met mooie foto's omdat ons uitzicht zalig was. We zaten aan een tafel tegen het raam en het leek alsof we door een gigantisch groot tv-scherm keken naar het voorbijwandelende volk.
Oké, here are the pictures :p
De selfies (een deel toch)
Het uitzicht. Precies alsof er geen raam was.
Mijn allereerste sushi's! En ze waren lekker! :-D
Haha, dat groene toefke daar boven op het bord is wasabi. Toen ik met mijn stokjes een beetje proefde ervan schoot Ramona uit in een gigantische lachbui. Blijkbaar ben je niet verondersteld om dat zomaar op te eten. De ongeschreven sushi-wetten zeggen dat je het moet mengen in het kleine potje samen met soya saus. Anyways, het was al te laat voor mij. Ik zat daar te wapperen als een halve gek omdat het écht wel superpikant was...
De sushi's van Ramona. Ze was zo content met haar bordje sushi's.
Tadam, het bewijs dat ik met stokjes kan eten!
(2e lachbui van Ramona: ik sneed mijn sushi's eerst met mes en vork in twee zodat ik kon proeven met en zonder de wasabi-soya-mengeling. Nog iets wat not-done was dus)
Met volle magen vertrokken we naar Boulevard Vitosha. Tijd om te SHOPPEN!
En deze keer heb ik ook me laten verleiden tot kopen.
Voor de vrouwen (en andere nieuwsgierigen) onder ons dit zijn mijn nieuwste aanwinsten:
(niet nieuwsgierigen, scroll gerust verder)
Een nieuwe broek en een rokje (is langer dan het er op de foto uitziet hoor, geen mini-rokje dus)
Om nog even de titel van het bericht nader te verklaren. De zon scheen de hele dag en we voelden ons echt alsof we op een zomerdag in de vakantie aan het shoppen waren. En waaraan doet een warme zomerdag ons nog denken?
IJSJES!
Tijd dus om eens helemaal zot te doen en een ijsje te eten.
En na het ijsje keerden we als twee gelukkige vrouwen terug naar ons kamer. Nog wat sfeerbeelden van de winkelstraat. Op het einde van de straat zie je de Alexander Nevski kerk terug tevoorschijn komen en er was ook straatanimatie aanwezig. Superkoddig de blik van die man naar het kleine meisje.
In de buurt van ons hostel zagen we terug paard en kar. En we namen wss voor het laatst nog een foto van "onze" berg. We zullen het uitzicht op die berg op de achtergrond wel missen. Maar hey, geen probleem, vanaf morgen verblijven we enkele dagen in de bergen. Genoeg mooie panorama's in het vooruitzicht dus.
Na deze leuke middag vond ik het zelfs niet erg om de was te plooien. (of misschien komt dit omdat ik tijdens het kousen plooien aan het skypen was met mijn mama en m'n allerliefste liefje. Soit, ik wijk af, terug naar de essentie =>)
Voor het eerst sinds mijn verblijf hier liet ik mijn kleren wassen. Conclusie: niets kwijt, niets lijkt gekrompen, een broek met een gat in (chance dat ik net een nieuwe gekocht heb) en het voelt allemaal nogal stug aan. Zo zie je maar: mama's was is en blijft altijd de beste was: fris, zacht en het ruikt lekkerder!
Ziezo, hopelijk is het bericht niet te lang of saai geworden. Ik vond het alvast een zeer geslaagde dag en ga me klaarmaken om binnen een kwartiertje te vertrekken naar een klein feestje bij een klasgenoot. Voor Ramona en ik is dit immers onze laatste avond in Sofia. Na Smolyan reizen wij elk verder naar ergens anders terwijl de andere terugkeren om te studeren in Sofia city.
Tot de volgende!
Goed, het was echt mooi weer en we wilden nog eens profiteren van onze laatste dag in Sofia. We namen de bus en tram voor onze eerste stop: de Russische kerk.
We wilden nog een briefje schrijven met een wens op. Je weet nooit hé, hoe meer briefjes je schrijft en achterlaat hoe meer kans dat het uitkomt? :p
Nuja, best grappig, we namen stiekem foto's met ons briefje en wisten vervolgens niet echt waar het naartoe moest. Ramona zag een bak staan met een gleuf in en veronderstelde dat we het daarin moesten steken. Pas nadat onze briefjes al door de gleuf gepasseerd waren begon ik te twijfelen: zeker dat het geen bak is voor donaties om de kerk te onderhouden?
Dusja, ofwel hebben we het juist gedaan, ofwel gaan er nu twee briefjes tussen het geld zwemmen.
Goed, tweede halte: happy sushi. Aangezien Ramona het eten hier niet zo super vind (en daarin is ze niet alleen :p) en zij zot is van sushi sinds ze een half jaar in China verbleef, wou ze perse sushi. Voor mij de allereerste keer...
Ik besloot op safe te spelen en koos voor een sushi met zalm en een rijstgerecht met visbrokjes en groenten. We kregen er plots een zotte bui en trokken maar wat selfies, gecombineerd met mooie foto's omdat ons uitzicht zalig was. We zaten aan een tafel tegen het raam en het leek alsof we door een gigantisch groot tv-scherm keken naar het voorbijwandelende volk.
Oké, here are the pictures :p
De selfies (een deel toch)
Het uitzicht. Precies alsof er geen raam was.
Mijn allereerste sushi's! En ze waren lekker! :-D
Haha, dat groene toefke daar boven op het bord is wasabi. Toen ik met mijn stokjes een beetje proefde ervan schoot Ramona uit in een gigantische lachbui. Blijkbaar ben je niet verondersteld om dat zomaar op te eten. De ongeschreven sushi-wetten zeggen dat je het moet mengen in het kleine potje samen met soya saus. Anyways, het was al te laat voor mij. Ik zat daar te wapperen als een halve gek omdat het écht wel superpikant was...
De sushi's van Ramona. Ze was zo content met haar bordje sushi's.
Tadam, het bewijs dat ik met stokjes kan eten!
(2e lachbui van Ramona: ik sneed mijn sushi's eerst met mes en vork in twee zodat ik kon proeven met en zonder de wasabi-soya-mengeling. Nog iets wat not-done was dus)
Met volle magen vertrokken we naar Boulevard Vitosha. Tijd om te SHOPPEN!
En deze keer heb ik ook me laten verleiden tot kopen.
Voor de vrouwen (en andere nieuwsgierigen) onder ons dit zijn mijn nieuwste aanwinsten:
(niet nieuwsgierigen, scroll gerust verder)
Een nieuwe broek en een rokje (is langer dan het er op de foto uitziet hoor, geen mini-rokje dus)
Om nog even de titel van het bericht nader te verklaren. De zon scheen de hele dag en we voelden ons echt alsof we op een zomerdag in de vakantie aan het shoppen waren. En waaraan doet een warme zomerdag ons nog denken?
IJSJES!
Tijd dus om eens helemaal zot te doen en een ijsje te eten.
En na het ijsje keerden we als twee gelukkige vrouwen terug naar ons kamer. Nog wat sfeerbeelden van de winkelstraat. Op het einde van de straat zie je de Alexander Nevski kerk terug tevoorschijn komen en er was ook straatanimatie aanwezig. Superkoddig de blik van die man naar het kleine meisje.
In de buurt van ons hostel zagen we terug paard en kar. En we namen wss voor het laatst nog een foto van "onze" berg. We zullen het uitzicht op die berg op de achtergrond wel missen. Maar hey, geen probleem, vanaf morgen verblijven we enkele dagen in de bergen. Genoeg mooie panorama's in het vooruitzicht dus.
Na deze leuke middag vond ik het zelfs niet erg om de was te plooien. (of misschien komt dit omdat ik tijdens het kousen plooien aan het skypen was met mijn mama en m'n allerliefste liefje. Soit, ik wijk af, terug naar de essentie =>)
Voor het eerst sinds mijn verblijf hier liet ik mijn kleren wassen. Conclusie: niets kwijt, niets lijkt gekrompen, een broek met een gat in (chance dat ik net een nieuwe gekocht heb) en het voelt allemaal nogal stug aan. Zo zie je maar: mama's was is en blijft altijd de beste was: fris, zacht en het ruikt lekkerder!
Ziezo, hopelijk is het bericht niet te lang of saai geworden. Ik vond het alvast een zeer geslaagde dag en ga me klaarmaken om binnen een kwartiertje te vertrekken naar een klein feestje bij een klasgenoot. Voor Ramona en ik is dit immers onze laatste avond in Sofia. Na Smolyan reizen wij elk verder naar ergens anders terwijl de andere terugkeren om te studeren in Sofia city.
Tot de volgende!
Mini-foto-blog-om-goed-te-maken-dat-ik-m'n-camera-vergeten-was
Hey,
Bij deze de foto's van het museum waarover ik vertelde in mijn berichtje van 5 februari (http://biekeinbulgarije.blogspot.com/2014/02/camera-vergeten.html)
Dit zijn foto's die Ramona getrokken heeft.
Bij deze de foto's van het museum waarover ik vertelde in mijn berichtje van 5 februari (http://biekeinbulgarije.blogspot.com/2014/02/camera-vergeten.html)
Dit zijn foto's die Ramona getrokken heeft.
vrijdag 7 februari 2014
Laatste lesdagen in Sofia
Hey,
Gisteren heb ik geen berichtje geschreven. We hadden immers gewoon onze dagelijkse vier uurtjes Bulgaarse les, en erna was ik gewoon zodanig lui dat ik ervan genoten heb om de ganse namiddag op computer (skype, facebook,...) te chillen en mij bezig te houden. Ondertussen probeerde ik mezelf wijs te maken dat ik ook mijn Bulgaarse lessen eens moest studeren.
Het werden uiteindelijk drie cursusblaadjes grammatica schrijven en het huiswerk maken.
Ah, en Ramona en ik hebben nog een anders Bulgaars restaurantje uitgetest. Ik vind persoonlijk dat mijn maaltijd er nog goed uitziet:
Gisteren heb ik geen berichtje geschreven. We hadden immers gewoon onze dagelijkse vier uurtjes Bulgaarse les, en erna was ik gewoon zodanig lui dat ik ervan genoten heb om de ganse namiddag op computer (skype, facebook,...) te chillen en mij bezig te houden. Ondertussen probeerde ik mezelf wijs te maken dat ik ook mijn Bulgaarse lessen eens moest studeren.
Het werden uiteindelijk drie cursusblaadjes grammatica schrijven en het huiswerk maken.
Ah, en Ramona en ik hebben nog een anders Bulgaars restaurantje uitgetest. Ik vind persoonlijk dat mijn maaltijd er nog goed uitziet:
woensdag 5 februari 2014
Camera vergeten :-(
Voor de allereerste keer ben ik mijn camera op m'n kamer vergeten.
Vandaag hadden we de derde leerkracht in het team en zij is ook pakken beter dan de vorige. Ze is super-rustig, legt alles duizend keer uit, heeft duidelijke bordschema's enzovoort. Ze heeft een enorm relaxerend effect op ons. De motivatie is terug ;-)
Goed, na de les snel terug zo'n gigantisch stuk pizza genomen om rap een mazrutka naar het centrum te nemen. Enja, ik weet het, ik moet dringend nog eens een slaatje ofzo eten, de laatste dagen waren behoorlijk ongezond en fastfood-achtig.
We liepen wat rond in Sofia en kregen ondertussen ook uitleg van onze favoriete leerkracht. Na voor de derde keer al in de Nevski kathedraal geweest te zijn was het tijd voor nog een andere kerk met alweer... een museum. Het derde op anderhalve week. Het wordt een beetje teveel van het goede.
Nuja, dit keer vond ik het wel een leuk museum. Spijtig dat ik m'n camera niet bij me had. Het museum bevond zich onder een kerk en was eerder een soort mini-doolhof van onderaardse gangen. Dus geen klassiek museum vol vitrines met objecten. Echte ruïnes met graftombes enzo. Best wel indrukwekkend. En als ik het goed begrepen heb dan liepen we daar eigenlijk rond in de resten van een of andere kerk of kathedraal die tot vier keer toe afgebroken en heropgebouwd werd.
Eenmaal daar buiten vroeg de leerkracht: moeten we hier stoppen? Jullie zien er allemaal zo moe uit? Of gaan we verder, ik heb nog documenten voor een ander museum.
We bedankten vriendelijk met de woorden: we zijn moe, we kunnen een andere keer wel naar dat museum gaan.
Ramona en ik zochten nog een kapper voor haar, we sukkelden wat met het taalverschil en ze kwam buiten met een hele hoop krullen. Daarna terug de bus op om daarna eindelijk eventjes relaxen en gezellig niets doen.
Bij deze eens een korte blog en morgen wordt wss nog eens een rustige studeer/relax namiddag.
Al dat citytrippen en Bulgaars leren is toch lastiger dan een mens zou denken ;-)
Do skoro!
Vandaag hadden we de derde leerkracht in het team en zij is ook pakken beter dan de vorige. Ze is super-rustig, legt alles duizend keer uit, heeft duidelijke bordschema's enzovoort. Ze heeft een enorm relaxerend effect op ons. De motivatie is terug ;-)
Goed, na de les snel terug zo'n gigantisch stuk pizza genomen om rap een mazrutka naar het centrum te nemen. Enja, ik weet het, ik moet dringend nog eens een slaatje ofzo eten, de laatste dagen waren behoorlijk ongezond en fastfood-achtig.
We liepen wat rond in Sofia en kregen ondertussen ook uitleg van onze favoriete leerkracht. Na voor de derde keer al in de Nevski kathedraal geweest te zijn was het tijd voor nog een andere kerk met alweer... een museum. Het derde op anderhalve week. Het wordt een beetje teveel van het goede.
Nuja, dit keer vond ik het wel een leuk museum. Spijtig dat ik m'n camera niet bij me had. Het museum bevond zich onder een kerk en was eerder een soort mini-doolhof van onderaardse gangen. Dus geen klassiek museum vol vitrines met objecten. Echte ruïnes met graftombes enzo. Best wel indrukwekkend. En als ik het goed begrepen heb dan liepen we daar eigenlijk rond in de resten van een of andere kerk of kathedraal die tot vier keer toe afgebroken en heropgebouwd werd.
Eenmaal daar buiten vroeg de leerkracht: moeten we hier stoppen? Jullie zien er allemaal zo moe uit? Of gaan we verder, ik heb nog documenten voor een ander museum.
We bedankten vriendelijk met de woorden: we zijn moe, we kunnen een andere keer wel naar dat museum gaan.
Ramona en ik zochten nog een kapper voor haar, we sukkelden wat met het taalverschil en ze kwam buiten met een hele hoop krullen. Daarna terug de bus op om daarna eindelijk eventjes relaxen en gezellig niets doen.
Bij deze eens een korte blog en morgen wordt wss nog eens een rustige studeer/relax namiddag.
Al dat citytrippen en Bulgaars leren is toch lastiger dan een mens zou denken ;-)
Do skoro!
dinsdag 4 februari 2014
Verkenning Shopping mall Sofia
Hey,
Vandaag onze test teruggekregen, er stonden geen punten op maar ik had slechts enkele kleine foutjes :-)
Helaas nog steeds de niet zo leuke leerkracht. Ze is echt direct, onbeleefd, grof en iedereen z'n motivatie is precies aan het wegsmelten (samen met de sneeuw trouwens)
Goed, na de les zijn Andrija, Balam, Lana, Ramona en ik ergens dürüm/kebab gaan eten. Volgens Balam konden we daar de lekkerste vinden. Nuja, ik ben geen expert, het was lekker maar of het nu de beste was dat durf ik toch ook niet beweren. Ohja, en supergrappig, ik heb al af en toe eens goesting gehad in Belgische frietjes, tot twee keer toe heb ik iets voorgeschoteld gekregen dat meer leek op gebakken patatjes dan op chips en dan plots geheel onverwachts vind ik frieten terug in dat durum ding.
Soit, dat terzijde. Balam toonde ons nog wat plekjes in Sofia. Achtereenvolgens een overdekte versmarkt. Ofja, ik weet de naam niet, maar allemaal kraampjes met onder andere heel veel verse producten maar precies in een overdekte hangar ofzo. Dan "The Ladies market". Een beetje zoals een gewone markt hier in België. En dan die leeuw staat aan de poorten van de ingang van Sofia. Meer historische tralala weet ik er ook niet van ;-)
Vandaag onze test teruggekregen, er stonden geen punten op maar ik had slechts enkele kleine foutjes :-)
Helaas nog steeds de niet zo leuke leerkracht. Ze is echt direct, onbeleefd, grof en iedereen z'n motivatie is precies aan het wegsmelten (samen met de sneeuw trouwens)
Goed, na de les zijn Andrija, Balam, Lana, Ramona en ik ergens dürüm/kebab gaan eten. Volgens Balam konden we daar de lekkerste vinden. Nuja, ik ben geen expert, het was lekker maar of het nu de beste was dat durf ik toch ook niet beweren. Ohja, en supergrappig, ik heb al af en toe eens goesting gehad in Belgische frietjes, tot twee keer toe heb ik iets voorgeschoteld gekregen dat meer leek op gebakken patatjes dan op chips en dan plots geheel onverwachts vind ik frieten terug in dat durum ding.
Soit, dat terzijde. Balam toonde ons nog wat plekjes in Sofia. Achtereenvolgens een overdekte versmarkt. Ofja, ik weet de naam niet, maar allemaal kraampjes met onder andere heel veel verse producten maar precies in een overdekte hangar ofzo. Dan "The Ladies market". Een beetje zoals een gewone markt hier in België. En dan die leeuw staat aan de poorten van de ingang van Sofia. Meer historische tralala weet ik er ook niet van ;-)
maandag 3 februari 2014
A class with a view... + cultureel verschil + beloofde foto's teacher
Hi there!
Wel, vandaag was niet echt een speciale dag. Een leuke gelegenheid dus om eens te stoefen met het uitzicht. Wanneer ik les heb moet ik altijd naar de 7de verdieping (met de lift uiteraard)
Velen zullen jaloers zijn op het uitzicht vanuit onze klas. In België is het namelijk niet zo gebruikelijk dat je altijd zicht heb op een berg. Wel, ons raam kijkt op de "Vitosha" berg.
Dikwijls zien we hem niet door de mist maar vandaag was hij echt mooi zichtbaar:
Geef toe, er zijn ergere uitzichten hé ;-)
(die van mijn hostelkamer bijvoorbeeld)
Wel, vandaag was niet echt een speciale dag. Een leuke gelegenheid dus om eens te stoefen met het uitzicht. Wanneer ik les heb moet ik altijd naar de 7de verdieping (met de lift uiteraard)
Velen zullen jaloers zijn op het uitzicht vanuit onze klas. In België is het namelijk niet zo gebruikelijk dat je altijd zicht heb op een berg. Wel, ons raam kijkt op de "Vitosha" berg.
Dikwijls zien we hem niet door de mist maar vandaag was hij echt mooi zichtbaar:
Geef toe, er zijn ergere uitzichten hé ;-)
(die van mijn hostelkamer bijvoorbeeld)
zondag 2 februari 2014
Rila klooster / Рилски манастир
Goeieavond!
Mensen die mij een beetje kennen weten dat ik liever een half uur te vroeg ben dan 5 minuten te laat. Helaas gooide het openbaar vervoer grondig roet in het eten.
De bus die normaal iedere 15 minuten moest komen (of zelfs vaker, het was nog niet na 18u30) liet ons 25 minuten wachten waardoor we daarna in plaats van een andere bus/tram een taxi namen om toch nog op tijd ter plekke te geraken. (lees als: dik te laat maar nog op tijd voor de bus vertrok)
Doordat wij de laatsten waren moesten we de twee overige plaatsen opvullen. Ik zat echt op de slechtste plek die je je maar kan inbeelden. Die twee uur durende rit was echt de hel. Maar soit, in het terugkeren had ik een betere plek en het was echt een mooie dag, dus we nemen het er maar bij. ;-)
Mensen die mij een beetje kennen weten dat ik liever een half uur te vroeg ben dan 5 minuten te laat. Helaas gooide het openbaar vervoer grondig roet in het eten.
De bus die normaal iedere 15 minuten moest komen (of zelfs vaker, het was nog niet na 18u30) liet ons 25 minuten wachten waardoor we daarna in plaats van een andere bus/tram een taxi namen om toch nog op tijd ter plekke te geraken. (lees als: dik te laat maar nog op tijd voor de bus vertrok)
Doordat wij de laatsten waren moesten we de twee overige plaatsen opvullen. Ik zat echt op de slechtste plek die je je maar kan inbeelden. Die twee uur durende rit was echt de hel. Maar soit, in het terugkeren had ik een betere plek en het was echt een mooie dag, dus we nemen het er maar bij. ;-)
zaterdag 1 februari 2014
Liftetime primeur: ballet en meest grappige taxi-rit ever
Hey,
Op dit moment is het eigenlijk al zondag, maar ik ga eventjes zeuren en doen alsof ik dit op zaterdag geschreven heb...
Vandaag was een rustige dag. Ramona voelde zich ziek en we hadden gisteren enorm veel gezien in de les. We besloten er dus een studeerdagje op ons kamer van te maken.
's Middags ging ik alleen gaan eten in "The School". Het meisje die me bediende herkende me al en gaf een Engelstalige menukaart. (ja, das iets vreemds, enkel over de middag op schooldagen leggen ze de Engelse kaarten, 's avonds en in het weekend zijn ze in het Cyrillisch)
Ik had enorm veel zin in vlees dus bestelde ik iets waar "meat" bijstond. The Chef's speciality klonk niet slecht. Oké, het was niet slecht maar mijn "vleesgoestje" was niet echt gestild.
Ziehier waarom:
Op dit moment is het eigenlijk al zondag, maar ik ga eventjes zeuren en doen alsof ik dit op zaterdag geschreven heb...
Vandaag was een rustige dag. Ramona voelde zich ziek en we hadden gisteren enorm veel gezien in de les. We besloten er dus een studeerdagje op ons kamer van te maken.
's Middags ging ik alleen gaan eten in "The School". Het meisje die me bediende herkende me al en gaf een Engelstalige menukaart. (ja, das iets vreemds, enkel over de middag op schooldagen leggen ze de Engelse kaarten, 's avonds en in het weekend zijn ze in het Cyrillisch)
Ik had enorm veel zin in vlees dus bestelde ik iets waar "meat" bijstond. The Chef's speciality klonk niet slecht. Oké, het was niet slecht maar mijn "vleesgoestje" was niet echt gestild.
Ziehier waarom:
vrijdag 31 januari 2014
Museumbezoek: deel 2, archeologisch museum
Zdravei!
Vandaag is het al vrijdag, onze 5e en laatste lesdag voor week 1.
We bezochten de bibliotheek van de NBU, wat voor mij niet zo interessant was aangezien ik hier niet blijf studeren maar over twee weken vast verblijf in Ruse.
Daarna namen we met z'n allen de mazrutka richting het centrum. Onze favoriete docente inbegrepen.
Eenmaal aangekomen gidste ze ons van de ene beautiful place naar de volgende.
Bijna overal moesten we halt houden om op de foto te staan (lees als: superlang stilstaan omdat ze nooit tevreden is met 1 foto)
Ze blijft ons maar mooie studenten noemen...
Gisteren leerden we het woordje "kaas" in het Bulgaars. Dus in plaats van het gangbare "cheese" te roepen, riep ze "сирене" naar ons.
Gelukkig konden we haar op tijd duidelijk maken dat we eigenlijk liever eerst wilden eten en dan pas naar het museum gaan. Het was inmiddels al 14u gepasseerd.
Once a teacher, always a teacher: tijdens het middageten bleef ze ons maar nieuwe Bulgaarse woorden leren.
Vandaag is het al vrijdag, onze 5e en laatste lesdag voor week 1.
We bezochten de bibliotheek van de NBU, wat voor mij niet zo interessant was aangezien ik hier niet blijf studeren maar over twee weken vast verblijf in Ruse.
Daarna namen we met z'n allen de mazrutka richting het centrum. Onze favoriete docente inbegrepen.
Eenmaal aangekomen gidste ze ons van de ene beautiful place naar de volgende.
Bijna overal moesten we halt houden om op de foto te staan (lees als: superlang stilstaan omdat ze nooit tevreden is met 1 foto)
Ze blijft ons maar mooie studenten noemen...
Gisteren leerden we het woordje "kaas" in het Bulgaars. Dus in plaats van het gangbare "cheese" te roepen, riep ze "сирене" naar ons.
Gelukkig konden we haar op tijd duidelijk maken dat we eigenlijk liever eerst wilden eten en dan pas naar het museum gaan. Het was inmiddels al 14u gepasseerd.
Once a teacher, always a teacher: tijdens het middageten bleef ze ons maar nieuwe Bulgaarse woorden leren.
donderdag 30 januari 2014
Natural Museum
Hallo,
Normaal zouden we deze middag na de les samen naar Sofia city trekken om onder andere het archeologisch museum te bezoeken. Maar hey, we beginnen gewend te geraken aan de Bulgaarse chaos. De trip is verzet naar morgen.
Ramona en ik wilden niet nog een namiddag op ons kamer zitten en besloten iets anders te plannen. Het werd een bezoekje aan het Natural museum. We namen een mazrjutka (geen idee hoe ik het moet schrijven) naar het centrum.
(reminder: dit is het kleine busje die een vast traject heeft, maar geen vaste stopplaatsen)
Normaal zouden we deze middag na de les samen naar Sofia city trekken om onder andere het archeologisch museum te bezoeken. Maar hey, we beginnen gewend te geraken aan de Bulgaarse chaos. De trip is verzet naar morgen.
Ramona en ik wilden niet nog een namiddag op ons kamer zitten en besloten iets anders te plannen. Het werd een bezoekje aan het Natural museum. We namen een mazrjutka (geen idee hoe ik het moet schrijven) naar het centrum.
(reminder: dit is het kleine busje die een vast traject heeft, maar geen vaste stopplaatsen)
woensdag 29 januari 2014
Tijd voor herhaling
здравей! (spreek uit als: zdravei) Hallo!
Vandaag maakten we kennis met de laatste student.
Ze heet Lana en komt uit Duitsland.
Haar aanwezigheid compenseerde de afwezigheid van de drie Spaanse meisjes.
Dat wordt morgen nog maar eens onszelf voorstellen aan elkaar zodat iedereen eindelijk iedereen kent.
De leerkracht vroeg meermaals of we iets wisten van de Spaanse meiden... Helaas...
Na de pauze wist zij ons te vertellen dat er eentje ziek was en dat ze dus alledrie niet konden komen. (Snappen wie snappen kan, blijkt iets typisch Spaans te zijn)
Misschien waren ze gewoon bang van de sneeuw.
Inderdaad, het is weer beginnen sneeuwen hier...
(eventjes toch, na 14u straalde de zon alweer)
Voor de geïnteresseerden: mijn schoenen zijn goedgekeurd!
Vandaag maakten we kennis met de laatste student.
Ze heet Lana en komt uit Duitsland.
Haar aanwezigheid compenseerde de afwezigheid van de drie Spaanse meisjes.
Dat wordt morgen nog maar eens onszelf voorstellen aan elkaar zodat iedereen eindelijk iedereen kent.
De leerkracht vroeg meermaals of we iets wisten van de Spaanse meiden... Helaas...
Na de pauze wist zij ons te vertellen dat er eentje ziek was en dat ze dus alledrie niet konden komen. (Snappen wie snappen kan, blijkt iets typisch Spaans te zijn)
Misschien waren ze gewoon bang van de sneeuw.
Inderdaad, het is weer beginnen sneeuwen hier...
(eventjes toch, na 14u straalde de zon alweer)
Voor de geïnteresseerden: mijn schoenen zijn goedgekeurd!
dinsdag 28 januari 2014
Nieuwe schoenen en eerste Bulgaarse gesprekken
Welkom terug,
Vandaag was onze 2e les. Het eerste uur was herhaling van gisteren, daarna terug full speed nieuwe dingen geleerd. Of toch voor eventjes want het laatste half uur kregen we een rondleiding in de NBU.
It was impressive! (Bij deze waarschuw ik mijn lezers dat ik al in het Engels begin te denken, verschiet dus niet als je Engels woorden tussen de Nederlandse ziet)
Het gebouw is zeer mooi en modern, alle mulitmedia werkt goed. Ik zou zeker niet kwaad zijn indien ik daar moet gaan studeren. Ze hebben een art gallery (morgen gaan we er opnieuw in de hoop dat het open is) 3 bibliotheken (waarvan alle boeken ook online raadpleegbaar zijn), liften die tot het 7e verdiep gaan, fitness buiten en binnen, cafetaria's en zelfs een museum waarvan de inhoud iedere maand wijzigt.
De NBU is zeker een zotte universiteit, en zij betalen alles van onze taallessen. Crazy gewoon.
We deden het voorstel om naar een balletvoorstelling te kijken en twee uur later was het al geregeld, "NBU pays for it"
Ook de omgeving is mooi, er zijn heel wat bomen en bankjes daar.
maandag 27 januari 2014
Eerste taalles
здравей / hallo
Dat was onze begroeting deze ochtend.
Mooi op tijd kwam ik aan bij het juiste gebouw en zelfs het juiste lokaal. Ik zag iemand kijken naar me en even later kwam ze naar me toe
"Are you here for the language course?"
Zo was de toon gezet. We waren nog druk kennis aan het maken tot plots iemand kwam zeggen dat het lokaal veranderd was. Als makke lammetjes volgden we de onbekende vrouw en vroegen ons ondertussen af of we echt maar met twee (anee, drie, er loopt nog iemand achter ons) zouden zijn.
We gingen naast elkaar zitten en maakten verder kennis. Na 10 minuten begon ik me af te vragen of ze hier ook zoiets als het academisch kwartiertje kennen. Er kwam nog iemand binnen en uiteindelijk begonnen we de les met z'n 4 ipv 10. Hup, maak er 5 van, daar is weer iemand.
Dat was onze begroeting deze ochtend.
Mooi op tijd kwam ik aan bij het juiste gebouw en zelfs het juiste lokaal. Ik zag iemand kijken naar me en even later kwam ze naar me toe
"Are you here for the language course?"
Zo was de toon gezet. We waren nog druk kennis aan het maken tot plots iemand kwam zeggen dat het lokaal veranderd was. Als makke lammetjes volgden we de onbekende vrouw en vroegen ons ondertussen af of we echt maar met twee (anee, drie, er loopt nog iemand achter ons) zouden zijn.
We gingen naast elkaar zitten en maakten verder kennis. Na 10 minuten begon ik me af te vragen of ze hier ook zoiets als het academisch kwartiertje kennen. Er kwam nog iemand binnen en uiteindelijk begonnen we de les met z'n 4 ipv 10. Hup, maak er 5 van, daar is weer iemand.
zondag 26 januari 2014
Slippertjesdag in Snowfia
Dag 3: tijd voor een citytripke naar Sofia
*staat op en kijkt naar buiten*
"Tiens, het heeft precies nog wat gesneeuwd deze nacht, er ligt al een mooi laagje"
*checkt de weersapplicatie van windows 8*
Tussen 8u en 19u is het -3 tot -5 graden maar de gevoelstemperatuur is -10 tot -12 graden.
Plus het zou de hele dag blijven sneeuwen.
Plots begon ik te beseffen dat op zondag de bussen misschien niet zouden rijden, of er niets open zou zijn of... Ik besloot dus nog maar eens naar de receptie te gaan. Beide heren waren tot nu toe heel vriendelijk.
Helaas zat er deze morgen niemand. Er was enkel een vrouw bezig met een oude bezem de eetzaal te vegen. Ze verstond geen snars van mijn Engels gebrabbel en deed teken dat ik moest wachten. Ze nam haar telefoon waarop ik terug naar de receptie begon te wandelen, waarschijnlijk zou daar iemand naartoe komen om me te helpen. Tot ze me terug riep en haar telefoon gaf.
Ik had een kort gesprek aan de telefoon met god-weet-wie. Hij zei op alles ja dus maakte ik me klaar voor opdracht 1: geraak met de bus in het centrum van Sofia.
Mijn idee was om naar de NBU te wandelen en daar een bus te nemen zoals Dimitar me vrijdag vertelde. De 27 en 29 gaan naar het centrum. Onderweg kwam ik een ander bushokje tegen. Ik snapte niets van het bord en besloot het gewoon te vragen. De chauffeur beweerde dat ik aan de overkant van de straat moest zijn. Ik mag dan wel een vrouw zijn, en aardrijkskunde en oriëntatie zijn niet mijn beste vak maar ik was er redelijk zeker van dat ik NIET die kant uit moest, maar de kant die hij opging.
Soit, ik liet hem door en liep dan toch maar verder naar de NBU. Ook daar snapte ik niet zoveel van het bord maar ik kon wel het woord Sofia (софия) ontdekken. Ik was dus op goede weg. Aan de overkant enkele meters verder stonden mensen. Hupla, ik terug de straat over om hen te vragen of ik goed stond. Ik ben nog maar overgestoken als een wit busje zie toekomen met nummer 29. Noooooo!
Waarschijnlijk moet hij m'n getwijfel opgemerkt hebben want hij bleef staan. Hij kon geen Engels maar begreep wel dat ik naar het centrum wilde.
Eventjes tussendoor: les over de bussen. Er zijn twee soorten bussen hier:
*staat op en kijkt naar buiten*
"Tiens, het heeft precies nog wat gesneeuwd deze nacht, er ligt al een mooi laagje"
*checkt de weersapplicatie van windows 8*
Tussen 8u en 19u is het -3 tot -5 graden maar de gevoelstemperatuur is -10 tot -12 graden.
Plus het zou de hele dag blijven sneeuwen.
Plots begon ik te beseffen dat op zondag de bussen misschien niet zouden rijden, of er niets open zou zijn of... Ik besloot dus nog maar eens naar de receptie te gaan. Beide heren waren tot nu toe heel vriendelijk.
Helaas zat er deze morgen niemand. Er was enkel een vrouw bezig met een oude bezem de eetzaal te vegen. Ze verstond geen snars van mijn Engels gebrabbel en deed teken dat ik moest wachten. Ze nam haar telefoon waarop ik terug naar de receptie begon te wandelen, waarschijnlijk zou daar iemand naartoe komen om me te helpen. Tot ze me terug riep en haar telefoon gaf.
Ik had een kort gesprek aan de telefoon met god-weet-wie. Hij zei op alles ja dus maakte ik me klaar voor opdracht 1: geraak met de bus in het centrum van Sofia.
Mijn idee was om naar de NBU te wandelen en daar een bus te nemen zoals Dimitar me vrijdag vertelde. De 27 en 29 gaan naar het centrum. Onderweg kwam ik een ander bushokje tegen. Ik snapte niets van het bord en besloot het gewoon te vragen. De chauffeur beweerde dat ik aan de overkant van de straat moest zijn. Ik mag dan wel een vrouw zijn, en aardrijkskunde en oriëntatie zijn niet mijn beste vak maar ik was er redelijk zeker van dat ik NIET die kant uit moest, maar de kant die hij opging.
Soit, ik liet hem door en liep dan toch maar verder naar de NBU. Ook daar snapte ik niet zoveel van het bord maar ik kon wel het woord Sofia (софия) ontdekken. Ik was dus op goede weg. Aan de overkant enkele meters verder stonden mensen. Hupla, ik terug de straat over om hen te vragen of ik goed stond. Ik ben nog maar overgestoken als een wit busje zie toekomen met nummer 29. Noooooo!
Waarschijnlijk moet hij m'n getwijfel opgemerkt hebben want hij bleef staan. Hij kon geen Engels maar begreep wel dat ik naar het centrum wilde.
Eventjes tussendoor: les over de bussen. Er zijn twee soorten bussen hier:
- Degene die wij ook kennen: een vaste route met vaste stops.
- En bussen met een vaste route maar je kan ze gelijk waar doen stoppen.
Ik ben dus op die tweede soort geraakt. Tijdens het rijden nam ik mijn boekje "Wat en hoe Bulgaars". Ik begon te zoeken naar een gepaste zin om hem te vragen hoeveel ik moest betalen.
Even later stapten nog mensen op. Zij gaven hem meteen geld en kregen in ruil een ticketje. (oepsie,gemist)
Even later stapten nog mensen op. Zij gaven hem meteen geld en kregen in ruil een ticketje. (oepsie,gemist)
Na enige tijd deed hij teken naar mij dat we aan het centrum waren (of dat we bij de volgende bocht aan het centrum zouden zijn, dat kon ook) ik toonde mijn zinnetje waarop hij me supervriendelijk toonde welke muntstukken ik moest geven.
Opdracht 1 was geslaagd. Het citytrippen kon beginnen.
Laat ons zeggen dat ik nogal kriskras gelopen heb. Sommige plaatsen heb ik zeker 5 keer gezien, naar andere moest ik dan weer lang zoeken of ik kwam erop terecht zonder het te verwachten enzovoort. Maar hier komt eindelijk waar iedereen wss op zit te wachten: foto's!
Ik moet er wel bij vermelden, ze zijn grauw en grijs maar het heeft dan ook de hele dag gesneeuwd. Soms zelfs zodanig hard dat ik enkel naar de grond kon kijken.
zaterdag 25 januari 2014
Onuitgenodigd bezoek en massamoorden
Dag 2 in Sofia
Vandaag wilde ik het "op t gemakske" doen en eens kijken of ik zelf de weg zou vinden naar de NBU.
Voor de rest stond niet veel op het programma: de omgeving verkennen, zoeken naar een supermarkt, mijn blog aanmaken en reeds schrijven over de vlucht en de eerste namiddag.
Zo gezegd, zo gedaan.
Ik probeerde uit te slapen en chatte efkes met mijn broer. Hij wilde niet geloven dat het hier gesneeuwd had vannacht. Ik stuurde hem dus een foto van mijn uitzicht:
Na een ontbijt (dat veel te zwaar op de maag lag en ik dus amper naar binnen krijg) gevolgd door een douchke besloot ik eerst een "klapke" te doen met de receptionist.
Ik wist bijvoorbeeld totaal niet of ik zelf moest kijken voor wc-papier, ook wilde ik iets doen aan de temperatuur op m'n kamer. Het was 23,5 graden (danku bagageweger/thermometer) maar de radiator zat vast en op de deur hangt een blad in het Bulgaars waarvan ik vermoed dat het de huisregels waren.
Goed, hij kwam gewillig mee naar boven en moest al zijn spieren gebruiken maar de knop kwam los. Toen vroeg ik hem naar het wc-papier waarop hij wegliep en me meteen een nieuwe rol kwam brengen. Ik kreeg er zelfs een extra zeepje bovenop. Toen wees ik naar het blad en vroeg wat daarop stond want I don't want to break any rules here. Hij wuifde het precies weg en zei "oh, that's for students, it is not important", eeeeuh? I am a student? Waar is de logica? Het is me dus nog steeds een raadsel wat op het blad staat.
Na deze zeer leerrijke conversatie (hum hum) besloot ik te vertrekken.
Ik had op voorhand nog eens de weg bekeken via google maps en wist ongeveer waar ik moest op letten.
Tijdens het wandelen maakte ik wat sfeerbeelden. Die eerste sneeuw doet toch altijd iets speciaals he ;-)
Deze twee zijn het uitzicht naar links en rechts als ik net uit het hotel kom.
Vandaag wilde ik het "op t gemakske" doen en eens kijken of ik zelf de weg zou vinden naar de NBU.
Voor de rest stond niet veel op het programma: de omgeving verkennen, zoeken naar een supermarkt, mijn blog aanmaken en reeds schrijven over de vlucht en de eerste namiddag.
Zo gezegd, zo gedaan.
Ik probeerde uit te slapen en chatte efkes met mijn broer. Hij wilde niet geloven dat het hier gesneeuwd had vannacht. Ik stuurde hem dus een foto van mijn uitzicht:
Na een ontbijt (dat veel te zwaar op de maag lag en ik dus amper naar binnen krijg) gevolgd door een douchke besloot ik eerst een "klapke" te doen met de receptionist.
Ik wist bijvoorbeeld totaal niet of ik zelf moest kijken voor wc-papier, ook wilde ik iets doen aan de temperatuur op m'n kamer. Het was 23,5 graden (danku bagageweger/thermometer) maar de radiator zat vast en op de deur hangt een blad in het Bulgaars waarvan ik vermoed dat het de huisregels waren.
Goed, hij kwam gewillig mee naar boven en moest al zijn spieren gebruiken maar de knop kwam los. Toen vroeg ik hem naar het wc-papier waarop hij wegliep en me meteen een nieuwe rol kwam brengen. Ik kreeg er zelfs een extra zeepje bovenop. Toen wees ik naar het blad en vroeg wat daarop stond want I don't want to break any rules here. Hij wuifde het precies weg en zei "oh, that's for students, it is not important", eeeeuh? I am a student? Waar is de logica? Het is me dus nog steeds een raadsel wat op het blad staat.
Ik had op voorhand nog eens de weg bekeken via google maps en wist ongeveer waar ik moest op letten.
Tijdens het wandelen maakte ik wat sfeerbeelden. Die eerste sneeuw doet toch altijd iets speciaals he ;-)
Deze twee zijn het uitzicht naar links en rechts als ik net uit het hotel kom.
Na de landing: verkenning Sofia
Ik begin mijn tweede bericht waar ik met mijn eerste geëindigd ben: Dimitar.
Hij is lid van de ESN, Erasmus Student Network. Wel, het grappige is dat hij eigenlijk geen student meer is maar toch lid is omwille van de feestjes. Hij is eigenlijk een kleine zelfstandige businessman die websites ontwerpt en een eigen appartementje huurt. Zijn Engels was dan ook stukken beter dan het mijne.
In zijn retro/fancy car bracht hij me naar mijn hostel.
't Is te zeggen, hij probeerde dat. Google stuurde ons bijna een halve kilometer verder dan we moesten zijn.
Hij hielp me ook bij het inchecken. M'n kamer is echt supermooi en heeft alles wat ik nodig heb.
Ohja, @Jelle en mama: ik heb nog geen last gehad van mijn zware valies. Zowel Dimitar als de receptionist van het hostel hebben mijn valies gedragen. (Gastvrijheid of het voordeel van een vrouw zijn? ;-) )
Tijdens de autoritten vielen bepaalde dingen meteen op:
- Supermoderne gebouwen vol ramen zoals je ze hier zou zien (weetwel, zo'n modern ding dat scheef gebouwd is of een andere rare vorm heeft en enkel bestaat uit glas ipv muren)
- Krot, krotter, krottigst... zomaar langs de weg of naast bovengenoemd gebouw
- Bijna de hele rit kon ik kijken naar een gigantisch besneeuwd berglandschap
- Op die berg staat hun televisietoren (of was het nu internettoren?) Hoe dan ook, als ik Dimitar mag geloven zouden Bulgaren het snelste internet hebben.
- Verkeerslichten heb je in verschillende vormen
- Een normaal rood, groen, oranje zoals bij ons
- Een rood - groen met een afteller erbij. Superhandig! Je kan voorspellen hoe lang je nog moet wachten
- Een oranje met drie lichtjes horizontaal naast elkaar. Deze dient louter om te tonen dat daar een zebrapad is. Met nadruk op louter ter aanduiding! Oversteken is dan weer op eigen risico...
Dat was trouwens de eerste tip van Dimitar: let altijd goed op want Bulgaarse chauffeurs zijn bijna even erg als Italiaanse. Ik ben nog nooit in Italië geweest, maar ik ken de vooroordelen. - Vind je dan toch een zebrapad met een rood-groen licht voor voetgangers dan heb je soms groene lichten in de vorm van een vogel of bewegend ventje.
- Voertuigen heb je ook in alle vormen en maten, zelfs paard en kar zijn hier doodnormaal
- Speed limit? Rules? Yeah, we do have them but everyone breaks the law all the time. Niemand volgt de normale snelheid. Politie of een boete? Daar geven ze niet om. Rij gerust onder invloed veel te snel, geef wat geld aan de politie en je mag doorrijden.
- Op heel wat kruispunten staan kotjes die vroeger blijkbaar gebruikt werden door de politie om het verkeer te controleren.
Dat waren zowat de eerste bevindingen. Voortdurend grote contrasten.
Het avontuur begint... Fasten you seatbelts please
Hallo beste lezer!
Bij deze mijn eerste blogbericht vanuit Sofia.
Ik had nog maar een keer gevlogen jaren geleden en moest nu voor het eerst alleen vliegen. Het inchecken en dergelijke verliep dus soms nogal stuntelig. Bij de controle van mijn handbagage vergat ik mijn computer in een apart bakje te leggen. Ik werd van kop tot teen betast en dacht dat ik "getuut" had door mijn armbandje. Erna wilde ik inchecken bij de juiste gate maar zag de deur niet waar ik moest doorlopen en liep bijna terug naar een andere gate. Ten slotte vond ik ook nergens een stoelnummer terug op welk papiertje dan ook.
Wat bleek? Er waren geen genummerde plaatsen. Super, dacht ik, dan neem ik gewoon de eerste rij die ik zie waar een stoel vrij is naast het venster. En zo belandde ik dus helemaal achteraan in het vliegtuig.
Het opstijgen verliep vlot (ondanks dat ik geen woord verstaan heb van wat omgeroepen werd) en eens in de lucht begon het buiten op te klaren. Ik heb de zon zien opkomen boven de wolken. Echt prachtig! Het was een fascinerende vlucht, heel veel wolkenvelden gezien, constant een helblauwe hemel...
Abonneren op:
Posts (Atom)